"Saoedi-Arabië levert wapens aan Syrische opstandelingen"

AFP bericht dat Saoedi-Arabië wapens levert aan de Syrische oppositie. Een hooggeplaatste Arabische diplomaat is de bron van het persbureau. 

We hoeven er nauwelijks rekening mee te houden dat het verhaal niet klopt. Eerder werd al bericht dat het koninkrijk satelliettelefoons aan de Syrische opstandelingen leverde. Dit gebeurde nadat Iran het regime van President Bashar Assad zou hebben geholpen met het verstoren van telefoon- en Internetverbindingen. Onze eigen minister van Buitenlandse Zaken vertelde vorige week nog in Nieuwsuur dat ook Nederland, via NGO's, de Syrische opstandelingen helpt met communicatiemiddelen.

Wapens zijn natuurlijk van een andere orde. In de Verenigde Staten zijn stemmen opgegaan om wapens te leveren maar de Amerikaanse legerleiding is er huiverig voor. We weten immers niet precies wie de Syrische oppositie is en wat zij willen. Het "Vrije Syrische Leger" is vrij noch een leger. Dit weekend vonden er aanslagen plaats in Aleppo en Damascus; waarschijnlijk daden van de "oppositie." Zelfs Al Qaeda heeft zich aan de kant van de opstandelingen geschaard. Zo ook Hamas dat het hoofdkwartier uit Syrië heeft teruggetrokken en nu in Egypte zetelt.

Als dit onze bondgenoten zijn hebben we geen vijanden nodig. Eerder bewapenden Westerse mogendheden al de oppositie in Libië. Dat ging ook via Saoedi-Arabië. Waar doken die wapens later op? Gaza! Afgelopen week bestookten jihadisten plaatsen in het zuiden van Israël met raketwerpers en mortieren die "wij" vorig jaar in Libië dumpten.

Onduidelijk is of de wapens die Saoedi-Arabië nu Syrië in gaat smokkelen uit Westerse landen afkomstig zijn. Frankrijk heeft zich in ieder geval tegen wapenleveranties uitgesproken hoewel dat land groot voorstander is van interventie. Het lijkt onwaarschijnlijk dat na alle publiekelijke afwijzingen de Verenigde Staten in het geniep toch wapens leveren. Grote kans dat dit een solo-actie van Saoediërs is. Wat hebben zij te winnen?

De vaste lezer herinnert zich wellicht nog de Saoedische Restoratie waarover ik vorig jaar schreef. Na de "Arabische Lente" spant het olierijke land zich in om in zoveel mogelijk Arabische landen weer rust en stabiliteit te brengen. Saoedi-Arabië zit vanzelfsprekend niet te wachten op democratie en vermoedt dat Iran achter de volksopstanden zat die vorig jaar het Midden-Oosten opschudden.

De twee landen zijn in een schaduwoorlog verwikkelt met als inzet hegemonie in de regio. Er is sprake van een verbond tussen Saoedi-Arabië en Israël en de Verenigde Staten. Geen van deze landen zit te wachten op een Iraans atoomwapen. Allemaal hebben ze belang bij een soennitisch overwicht in de regio. Of dat nu in de vorm van democratieën of monarchieën is deert de Amerikanen en de Israëli's weinig.

De Syrische opstand lijkt vooral een soennitische opstand. De religieuze minderheden in het land (sjiieten en christenen) steunen vooralsnog het regime dat seculier is. Zij vrezen dat wanneer Assad ten val komt de soennitische Moslimbroederschap de macht overneemt zoals in Egypte gebeurt.

Voor alle duidelijkheid: het Westen heeft partij gekozen voor de groep die het minst opheeft met democratie en mensenrechten. Dat begint langzamerhand door te dringen. Vandaar de terughoudendheid om ook in Syrië tussenbeide te komen. De Saoediërs kennen een dergelijke terughoudendheid niet. Zij zullen er alles aan doen om Assad, de enige Arabische bondgenoot van Iran, weg te werken.

Grote vraag is, wat gaan de Turken doen? Saoedi-Arabië heeft het geld en wapens maar niet de mensen om ermee om te gaan. Turkije is het enige buurland dat over de militaire macht beschikt om bufferzones af te dwingen en de Syrische opstand daadwerkelijk te helpen. Ankara wil echter geen actie ondernemen zonder internationale steun. Zolang China en Rusland een VN-mandaat tegenwerken is het niet waarschijnlijk dat Turkije op eigen houtje Syrië binnenvalt.

Dit kan nog wel even duren. De Afghaanse moedjahedien deden er bijna tien jaar over om de Russen te verdrijven, ondanks steun vanuit Pakistan, Saoedi-Arabië en de Verenigde Staten. En daarna werd het er niet echt beter op...

Foto: Wikicommons