Vive Hollande!

Niet lang geleden, vorig jaar in feite, verscheen het boek Les Amazones de la République van Renaud Revel, hoofdredacteur van het weekblad L’Express. De man is hevig geïnteresseerd in de Franse machthebbers en hun entourage. Ditmaal schreef hij over de vrouwen die rond de presidenten hangen en veelal journalistes zijn. Maar zodra ze de slaapkamer van het staatshoofd zijn binnengegaan, bekijkt het publiek ze niet langer als verslaggeefsters maar zijn ze alleen nog het neukie van de president, dat ook geen betekenis meer heeft als de affaire voorbij is. Dit is althans de stelling van Renaud – geen bevlogen schrijver: net als zo menige Fransman te royaal met woorden. Maar naast heel veel dat elke lezer van de schandaalpers overbekend is, komt hij nog wel eens met iets smakelijks aandragen en in ieder geval bracht hij het allemaal samen. Hij zegt dat maar enkelen van de Franse politieke top geen avontuurtjes hadden en dat je ze op één hand kunt tellen: Edouard Balladur, Lionel Jaspin en Raymond Barre. Geen De Gaulle, die stijve klaas? Nee, hoor.

Zijn laatste hoofdstuk wijdde Revel aan de huidige Franse president, François Hollande, die het Elysée betrok met zijn minnares Valérie Trierweiler, ook al weer een journaliste. Maar hier niets stouts dus. Jammer, verzucht Revel. Vorige zomer was er wel het gerucht dat Hollande iets zag in de actrice Julie Gayet, maar deze had zelf een verklaring afgelegd dat hier niets van waar was. Gaat Hollande een plaatsje innemen in het treurige rijtje van Balladur, Jaspin en Barre? Moge het niet zo zijn, kreunde Revel, geil op schandalen. En hij is op zijn wenken bediend. Iedereen heeft gezien hoe Hollande onlangs stiekem op een scooter naar het appartement van Julie Gayet reed en daarbij door een wakkere fotograaf geflitst werd. Het type helm die hij droeg, is op het ogenblik in Parijs niet meer te krijgen, want iedereen wil ‘m hebben.

Merkwaardige man, die Hollande. In De Wereld Draait Door zeggen ze graag iets positiefs over hem. Geen wonder, want hij is rood. Nu ja, rood zoals ze in Parijs rood zijn. Gauche caviar heet dat, saloncommunisten. Maar daaraan zijn we gewend, al denken ze hier in Nederland waarschijnlijk dat Hollande een eenvoudige jongen is die eenvoud wenst. Dat hij echt ‘Monsieur Normal’ is, Jan Modaal, zoals hij zichzelf tijdens de campagne voor het presidentschap heeft voorgesteld - natuurlijk in de eerste plaats om zich te onderscheiden van zijn rivaal, de playboy Nicolas Sarkozy. Mogelijk moeten we het laatste woord aan zijn chauffeur Rachid Kasri laten, want we zijn toch in socialistisch gezelschap? Kasri, voormalig bokser, was zijn chauffeur en lijfwacht in de tijd dat hij aan het hoofd stond van de socialistische partij. Hij kreeg een ander baantje in de partij toen Hollande president werd, want het Elysée heeft zijn eigen veiligheidsdienst. Maar Hollande riep hem terug, want hij kon wel iemand gebruiken om hem bijvoorbeeld in het geheim per scooter te vervoeren Goed, Rachid Kasri gaf onlangs een inkijkje in het karakter van zijn baas: ‘Als hij aan boksen zou doen, dan zou hij het er niet slecht vanaf brengen. Want hij weet de tegenstander te raken waar die het ’t minst verwacht. Zowel bij het boksen als in de politiek kun je iemand op die manier knock-out slaan. Een knock-out is een slag die het verstand niet heeft zien aankomen... Hollande heeft een vleugje natuurlijkheid, maar de hele rest bij hem is strategie.’

Maar stel nu eens dat hij het allemaal meent! Dat het geen linkse praatjes zijn! Waarom verkeert hij dan altijd in de omgeving van het geld of minstens van de hogere burgerij. Zijn vrouw Ségolène Royal kwam uit een familie van hoge officieren, terwijl ‘La Trierweiler’ uit een bankiersfamilie stamt. En het filmsterretje? Haar ouders wonen wel op een kasteel Je kunt natuurlijk zeggen dat Hollande geld nodig heeft voor zijn campagnes. En al die vrouwen hebben politieke invloed, zelfs het sterretje, dat propaganda voor Links maakt.

Ik vind dat Hollande geen onfatsoenlijk gezicht heeft. Niet dat van een politieke vos. Maar kun je op zo’n gezicht afgaan? Ik heb soms medelijden met de man – en misschien evenzeer ten onrechte. Politiek had hij het niet slechter kunnen treffen. Er is op het ogenblik werkelijk geen eer te behalen aan het besturen van het schip van staat. Verminder dat werkloosheidscijfer maar eens zonder het mes te zetten in de bevolkingsgroep die nu juist voor je stemt! Nee, dit wordt allemaal niks en het is al niks gebleken. Des te meer heeft die man dat ritje op de scooter nodig. Ik gun het hem, zoals ik alle hooggeplaatsten hun faux pas gegund heb.

Meteen in het begin had ik al compassie met Hollande. Vlak nadat hij tot president gekozen was, moest hij de troepen schouwen op de nationale feestdag, de 14^e juli. Het regende dat het goot. En bij zo’n martiale aangelegenheid mocht de president niet onder een paraplu staan. Dus hij werd zeik- en zeiknat. In tegenstelling tot onze koning draagt hij altijd goed zittende pakken, maar dat pak van de 14^e juli moet total loss geweest zijn.

Zijn kleine vogeloogjes en zijn kinderwangen geven hem iets weerloos, iets zieligs bijna. Het zou je niet verbazen als hij opeens ging huilen – iets dat je nooit en te nimmer gedacht zou hebben bij Mitterrand, ook een socialist, maar eentje die keihard overkwam. ‘En wat dan nog?’ zei hij tegen de journalisten nadat een affaire en zelfs een onwettige dochter van hem aan het licht waren gekomen. Je ziet het Hollande nog niet zeggen. ‘Monsieur Faible’ noemde L’Express hem in april 2013, variërend op zijn ‘Monsieur Normal’.

Ik ben niet kapot van de vrouwen die hij uitkiest. Ségolène Royal is knap en heeft iets gedistingeerds, maar ook iets bijzonder tuttigs. Het type vrouw dat bij de Artsen zonder Grenzen gaat of een weldadigheidsdiner organiseert. Ze doet ook denken aan die melige actrices die hoofdrollen mogen spelen in films welke homo’s naar de romans van Jane Austen maken. Ik griezel ervan. Valérie Trierweiler heeft een goed silhouet en mooi haar, maar absoluut geen charme. Tijdens een ruzie met Hollande naar aanleiding van zijn scooterritje schijnt ze het Elysée grondig ‘verbouwd’ te hebben en een schade van zo’n miljoen euro te hebben aangebracht. Als je haar harde gezicht bekijkt, verbaast je dat niet. Men fluistert dan ook dat haar wraak verschrikkelijk zal zijn. En het sterretje? Op mij maakt ze niet zoveel indruk. Met heel Frankrijk je voeten en dus meer dan dertigduizend vrouwen waaronder heel mooie, kun je wel beter, François!

Of is hij hier ook ‘Monsieur Faible’? Kiezen de vrouwen hem in plaats van dat hij ze kiest? Een vriend van me biechtte me op dat hij nog nooit de eerste stap gezet had bij een vrouw en dat zij het altijd moest doen. Is Hollande ook zo’n geval? Maar vergeet niet wat zijn chauffeur zei.