Volkskrant-columnisten over islamisering van Nederland

[W]aarom zou een kabinet actief moeten verkondigen dat het een bepaald beleid niet voert? De verontwaardiging zou groot zijn geweest als Wilders een motie zou indienen waarin hij het kabinet, welk kabinet dan ook, zou vragen om in woord en daad uit te dragen dat het niet tot beleid heeft de islamisering van Nederland te bevorderen.

Islamisering kan ook worden gedefinieerd als een toename van de moslimpopulatie in Nederland en een daaraan gekoppelde toename van de zichtbaarheid van de islam en islamitische gebruiken in de publieke ruimte.

Een andere manier om islamisering op te vatten is als een sluipend proces waarbij de islam steeds meer aspecten van het leven gaat domineren. Daarbij kan het om het dagelijks leven gaan van burgers, die in toenemende mate geconfronteerd worden met de islam en in gelijke mate de noodzaak voelen om zich daartoe te verhouden.

(...)

Ook kan islamisering worden omschreven als een toenemende noodzaak om op overheidsniveau, landelijk maar vooral ook gemeentelijk, beleid te richten op moslims, bijvoorbeeld om radicalisering te voorkomen en achterstanden weg te nemen.

Hij bevindt zich in gezelschap van meer ijverige burgers die besloten hebben hun gewoontes en omgeving aan te passen aan wat ze vermoedelijk de islamitische verwachting vinden. (...) De afkeer en angst voor de moslim voor wie hij het bedje spreidt, druipt van zijn zelfislamiserende gezicht af – al ziet hij dat zelf natuurlijk niet in. (...) Rest de fantasie van de zelfislamiseerder. Die associeert kennelijk alles wat op een moslim lijkt, met een bevel tot culturele zelfvernietiging. Want wie anders is, moet ook anders behandeld worden, opdat dat anderszijn niet hoeft te veranderen, want de rest verandert vanzelf. (...) Als ergens sprake is van islamofobie, dan hier, bij deze ziekelijke angst dat elke moslim, intolerant en afwijzend als hij zou zijn, een rolberoerte krijgt bij het aanschouwen van een kerstster of een bestorven plakje ham. Door zulke hysterie vervagen alle normen voor een normale, ontspannen, wat achteloze en daarom gezonde omgang met elkaar. Dit is bovendien een schoolvoorbeeld van het miezerigst denkbare multiculturalisme. Want dat begrip wordt hier vertaald als de noodzaak om in naam van gemeenschapszin je eigen identiteit te vernietigen, ten gunste van een stelletje anderen die nooit iets terugdoen, die alleen maar in dienst staan van zichzelf, die geen zier geven om een heterogene gemeenschap en bredere interesses dan die van de eigen, benauwd homogene groep.