Wisselkoers perikelen

Gisteren bood ik een kijkje achter de schermen van de Europese politiek, daarbij een scenario schetsend van een mogelijke uitkomst van de recente berichtgeving rondom de euro en de eurocrisis. Wat daarbij zeker niet onbelangrijk is, is hoe en door wie de invoering van een eventueel parallel muntstelsel ingevoerd en ter hand genomen zou moeten worden. In mijn column van vandaag iets meer daarover.

Allereerst, hoe zal die eventuele invoering van een parallelle GuldenMark naast de euro in zijn werk gaan, en vervolgens en wellicht belangrijker nog, wie gaat die munt dan managen? Het ligt voor de hand dat de ECB die taak op zich dient te nemen, maar dan zal dat instituut wel ontdaan moeten worden van politieke invloeden vanuit Brussel (en Parijs), overigens geheel conform haar eigen statuut. Maar de ECB heeft de laatste jaren helaas laten zien haar eigen statuut niet serieus te nemen en is de facto verworden tot een verlengstuk van de Europese Commissie, of moeten we al zeggen 'de Franse diplomatie'? Hoe het ook zij, de ECB heeft haar politiek onafhankelijke imago allang verspeeld.

Toch is een werkelijk onafhankelijke Europese Centrale Bank de juiste instantie om dit proces te begeleiden en te managen. Hierbij wil ik wel een scherp onderscheid aanbrengen tussen het beoogde toezicht op de nog te vormen Banken Unie en het managen van het proces van een nieuw in te voeren munt met alle wisselkoers perikelen vandien. Het beoogde toezicht op de Banken Unie wordt namelijk abusievelijk neergelegd bij een nog op te richten zusterorganisatie van de ECB en gevestigd in Parijs, direct onder de dikke neus van de Champs Elyssees. Dat is uiterst onverstandig, ongewenst en ondoordacht. Als er al een Banken Unie gevormd zou moeten worden, en iedereen die mijn stukken regelmatig leest weet dat ik daar niet onverdeeld enthousiast over ben, dan zal dat toezicht juist NIET bij de ECB neergelegd moeten worden. Daar hebben we de EBA voor, de European Banking Authority. Dat is veel beter want objectiever.

Maar los daarvan, het houden van toezicht op de bankensector is natuurlijk iets wezenlijk anders dan het managen van het proces van wisselkoersen, het voeren van een degelijk monetair politiek beleid en het beteugelen van de inflatie binnen een afgebakend monetair gebied. Allemaal kerntaken van de ECB, die daaraan, dunkt me, haar handjes meer dan vol zal hebben. Het houden van toezicht hoort daar helemaal niet bij.

Het is misschien in dit verband nuttig om nog eens terug te gaan naar het pre-euro tijdperk. Hoe waren de monetaire zaken toen ook alweer geregeld? We hadden toen een spilkoers, waarbinnen de diverse valuta binnen een zekere bandbreedte (2,5%) ten opzichte van elkaar mochten fluctueren. Bij grotere afwijkingen grepen de gezamenlijke centrale banken in door de rente te verhogen (verlagen) of door het kopen (verkopen) van de valuta van een bepaald land. Op deze wijze slaagde men erin om op louter monetaire wijze in te grijpen en niet zoals nu op economische wijze. En als een bepaald land in economisch opzicht echt niet meer mee kon komen dan kon zij haar eigen valuta devalueren en op die manier haar concurrentiepositie weer verbeteren. De CB stelden vervolgens in overleg de nieuwe spilkoersen vast. Dat oude wisselkoerssysteem functioneerde eigenlijk prima. De koers van de Gulden was daarbij gekoppeld aan de D-mark, een deugdelijke combinatie, maar dat terzijde.

De invoering van de euro was een volkomen foute politieke beslissing, afgedwongen door Frankrijk. Dat land leeft al decennialang van de ruimhartige Europese netto overdrachten en heeft er dientengevolge alle belang bij, dat deze financieel economische ramp, want zo mogen we de invoering van de euro inmiddels toch wel noemen, gecontinueerd blijft worden. Ondanks dat een devaluatie van hun eigen munt hen economisch geen windeieren zal opleveren. Gelukkig e kunnen we vaststellen, dat er intussen steeds meer mensen wakker worden, niet alleen hier, maar ook in Duitsland. Mensen die wel een beetje kunnen nadenken en die zeggen: 'het moet nu maar eens afgelopen zijn met deze flauwekul, laat Frankrijk maar haar eigen (financiële) boontjes doppen'.

En zegt u zelf, denkt u nu werkelijk dat Frankrijk ooit haar soevereiniteit zal opgeven door op te gaan in een federale Europese superstaat? Dat gaat nooit gebeuren natuurlijk. In plaats daarvan heet de EU straks misschien wel Les Etats d'Unis de l' Europe, maar dat is dan een zoethoudertje voor een verdere continuering van de Franse hegemonie in Europa.

En als de Duitsers, om welke reden dan ook, het niet aandurven om de euro vaarwel te zeggen en als het Euro Pact niet hervormd kan worden conform wisselkoersmodellen als TMS, dan rest Nederland maar één alternatief: uit de euro stappen. En als de teruggave van soevereiniteit van Brussel richting natiestaten, zoals onlangs nog bepleit door de Britse premier David Cameron, evenmin tot de mogelijkheden behoort, dan moet Nederland zelfs uit de EU, met dien verstande dat we natuurlijk wel deel blijven uitmaken van de Interne Markt