Kabinet blijft talmen terwijl Nederland vastloopt in stikstofwaanzin

En toch… het kabinet twijfelt. Treuzelt. Stelt uit. Want ja, er zouden “juridische risico’s” aan zitten.

De absurde ondergrens is ooit ingevoerd op basis van politieke paniek en activistisch getinte interpretaties van wetenschappelijke rapporten. Inmiddels is glashelder dat deze norm geen wetenschappelijke grondslag heeft. Integendeel: toonaangevende experts — waaronder prof. dr. Arthur Petersen — stellen dat deze grens omhoog kan naar 1 mol per hectare per jaar. Een veel realistischer, beter onderbouwde en wél uitvoerbare norm.

Het Planbureau voor de Leefomgeving steunt dit voorstel. Andere wetenschappers bevestigen dat de huidige grens slechts schijnzekerheid biedt. Zelfs het RIVM, doorgaans de laatste om zich kritisch uit te laten over het stikstofbeleid, houdt zich opvallend afzijdig en noemt het simpelweg een ‘beleidskeuze’.

En dus is de vraag: waar wacht het kabinet in hemelsnaam op?

Het huidige stikstofbeleid is geen natuurbeleid meer, maar een juridisch mijnenveld dat elke vorm van vooruitgang verstikt. Provincies staan met de rug tegen de muur. Boerenbedrijven worden in hun voortbestaan bedreigd. Honderdduizenden woningen die nodig zijn voor jonge gezinnen blijven op de tekentafel steken.

En dat allemaal omdat Den Haag weigert een onhoudbare ondergrens los te laten.

Het kabinet verschuilt zich nu achter de Raad van State, die in een recent advies oppert dat de nieuwe grens “juridisch kwetsbaar” zou zijn. Maar laten we eerlijk zijn: álles is juridisch kwetsbaar in dit door rechters gedomineerde stikstofcircus. Als we daar beleid op blijven baseren, gebeurt er nooit meer iets.

Laat ik helder zijn: de enige structurele oplossing is het volledig schrappen van deze idioot strenge stikstofregels. Weg ermee. Nederland moet stoppen met het slaafs naleven van EU-verdragen die onze soevereiniteit uithollen en onze economie gijzelen.

Maar goed, zelfs als we nu nog niet zover zijn, dan is het minste wat dit kabinet kan doen het invoeren van die nieuwe ondergrens van 1 mol. Vandaag nog. Niet volgende maand. Niet na weer een adviesronde. Nu.

Elke dag dat dit besluit wordt uitgesteld is een klap in het gezicht van onze boeren, bouwers, en burgers die snakken naar perspectief.

Minister Femke Wiersma (BBB) weet als geen ander wat er op het spel staat. Maar het lijkt erop dat ook zij klem zit tussen ambtenarij, coalitiecompromissen en angst voor juridische procedures. Toch is het haar verantwoordelijkheid — én die van het hele kabinet — om door te pakken.

Zolang er geen knoop wordt doorgehakt, blijven duizenden gezinnen in onzekerheid. Blijven boeren in de stress. Blijft Nederland op slot.

Het verhogen van de stikstofondergrens is geen technocratische nuance. Het is een morele, maatschappelijke en economische noodzaak.