Nederland houdt soeverein stand

Bij al deze doom en gloom wijzen velen beschuldigend naar het kabinet-Rutte. Volgens de Amerikaanse econoom Paul Krugman doet Nederland het helemaal verkeerd en zijn wij mede vanwege het kabinetsbeleid van bezuinigingen en lastenverzwaringen slechter af dan België, waar eigenlijk helemaal niet wordt geregeerd en alleen wordt geïmproviseerd. Een opmerkelijk staaltje laisser faire redeneren van een econoom die doorgaans voor krachtige miljardenstimulansen pleit van de overheid. Maar dat het Nederlandse kabinetsbeleid een rol speelt bij het afknijpen van de economie, wordt door niemand bestreden, ook niet door degenen die vinden dat de overheid nog steeds te veel schulden maakt.

Om de eensgezindheid nog wat te vergroten wil ik ook wel zeggen dat ik weinig gelukkig ben met het optreden van het nieuwe meerderheidskabinet van VVD en PvdA, dat er al jaren lijkt te zitten maar de eerste begroting nog moet indienen. Ik ben te weinig econoom om te beoordelen of dat komt door te weinig of te veel uitgeven. Maar naar mijn mening worden de burgers juist onzeker gemaakt door het overvalachtige karakter van de vele 'akkoorden' waarmee het kabinet de eigen hervormingsdaadkracht ten toon spreidt. We hadden al een zorgakkoord, een pensioenakkoord, een woonakkoord, een energieakkoord en nog wat akkoorden, die na een onbegrijpelijk lenteakkoord uit april 2012 uit de hoge hoed zijn getoverd zonder dat de kiezers erom gevraagd hadden. En je blijft het bange vermoeden houden dat er nog veel meer van die gelegenheidsakkoorden in het verschiet liggen die een greep in de financiële reserves van de burger gaan doen. Zo staan de zzp'ers voor 2015 op de rol om aangepakt te worden, opnieuw met argumenten waar geen touw aan vast te knopen is. Intussen blijven de heren die de crisis hebben veroorzaakt vette rekeningen uitschrijven en bonussen opeisen. Het is die onzekerheid over zorgkosten, hypotheken en werkgelegenheid die de burger tot een uitgavenstop noopt. Het vertrouwen in politiek en overheid is helemaal weg. In plaats daarvan bestaat een gevoel van totale willekeur. Een bijzondere prestatie van een kabinet dat nog geen jaar geleden beloofde dit vertrouwen te herstellen.

Ironisch is de toestand wel. Want steeds horen we dat de nationale beleidsvrijheid is afgenomen en dat Brussel de baas is. Maar het is de Nederlandse regering zelf die dit aanricht en daarvoor steeds naar de begrotingsnorm van drie procent verwijst. Het resultaat is dat Nederland het slechter doet dan landen die daar minder krampachtig op zijn gericht. Noch Brussel, noch Den Haag kan daar blij mee zijn. Het laat echter wel zien dat Nederland nog steeds een soevereine natie is. Wij varen hardnekkig een eigen koers, ook tegen de stroom in. Het is dus helemaal niet waar dat binnenlands beleid er niet toe doet of dat Nederland aan de leiband van Brussel loopt.

Dat we nog steeds een soevereine natie zijn, blijkt ook en misschien nog veel meer uit het feit dat het Nederlandse volk stevig de hand op de knip houdt. In weerwil van de oproepen van de goedlachse Mark Rutte om niet zo somber te zijn en toch vooral een nieuwe auto te kopen of een nieuw huis, toont de Nederlandse consument zich onvermurwbaar en is er een kopersstaking gaande. Hét bewijs van een rechte rug. Wij laten ons niet gek maken, door niets en niemand, en zeker niet door onze eigen premier. Wij blijven baas in eigen portemonnee. Nederlanders maken nog altijd zelf uit wat zij wel en niet aanschaffen en wanneer. We hoeven ons dus geen zorgen te maken over de oordeelskracht en het gezond verstand van het Nederlandse volk.

Inderdaad: Je maintiendrai! Met onze onafhankelijkheid zit het nog wel goed.