Ik ben helemaal weg van ontwikkelingssamenwerking, echt…
Maar ik houd de touwtjes wel graag zelf in handen. Daarmee onthul ik u meteen mijn grootste probleem met ontwikkelingssamenwerking in de huidige vorm. Ik ben er van overtuigd dat overheden enkel taken op zich moeten nemen die de bevolking of de samenleving zelf niet kunnen uitvoeren. Ontwikkelingssamenwerking hoort daar mijns inziens niet bij. Ik ben prima in staat om zelf organisaties uit te kiezen waarvan ik denk dat die mijn geld goed besteden.
Vaak kies ik voor kleine organisaties. Daarnaast ben ik fan van microkrediet en andere initiatieven die het ondernemerschap stimuleren. Ook ben ik groot voorstander van dappere avonturiers die zelf naar bijvoorbeeld Kenia reizen om daar hun kennis en expertise te delen. Dat noem ik ontwikkelingssamenwerking tot in de haarvaten. Ik ken initiatieven van mensen die fabriekjes bouwen, boerderijen stichtten, mensen werk geven, schooltjes bouwen, kleine ziekenhuisjes enzovoort. Op die manier helpen zij hele dorpen vooruit.
Terugstorten
Als de overheid die miljarden ontwikkelingshulp nu terug stort op onze rekeningen (dus gewoon de belastingen verlaagt), dan hebben wij zelf de vrijheid en de verantwoordelijkheid (!) om met dat geld te doen wat ons goeddunkt. Nu gaat mijn geld kanten op die ik helemaal niet prettig vind. Zo gaat er Europees ontwikkelingssamenwerkingsgeld naar de financiering van abortussen.
Naast dit argument, dat natuurlijk enorm samenhangt met mijn visie op de overheid, is er natuurlijk veel meer af te dingen op ontwikkelingssamenwerking. Wie het boek van Boekestijn (De prijs van een slecht geweten) heeft gelezen, weet daar al het één en ander van. Er is onlangs een nieuw boek verschenen over dit thema; The Great Escape van Agnus Deaton. In een vraaggesprek met Vice Versa legt Deaton uit wat er mis is met ontwikkelingssamenwerking.
Mijn kritiek is gericht op hulp die de landen daadwerkelijk in gaat: financiële steun en materiële hulp voor gezondheidszorg, de bouw van wegen of scholen. Dat ondermijnt lokale overheden en de aandacht verschuift van het eigen volk naar geld van hulpinstanties. Dit is vooral aan de orde in Afrika, waar overheden van veel landen al jaren het leeuwendeel van de overheidsinkomsten uit het buitenland ontvangen. Het is veel minder aan de orde in bijvoorbeeld India of China, waar hulp beperkt is.
Kerntaak
Kijk! Niet dat dit een nieuw geluid is. Ik kan me nog herinneren dat ene Janssen ooit onderbouwde dat ongeveer 30 procent van ons geld verkeerd terecht komt. Onder andere door corruptie en verkeerd beleid. ’t Is tijd om het hele systeem op de schop te gooien. Niet om even snel te bezuinigen. Dat vind ik te makkelijk. Wel omdat ontwikkelingssamenwerking in de huidige vorm faalt.
Kort samengevat: De verantwoordelijkheid voor ontwikkelingssamenwerking bij de burger leggen. ’t Is immers geen kerntaak van de overheid. Ten tweede moeten we stoppen met het pompen van geld naar allerlei (betrouwbare of minder betrouwbare) overheden. We moeten gaan investeren in kennis. Om een voorbeeld van Deaton te gebruiken: Laten we hier in het Westen onderzoek doen naar ziektes die inwoners van arme landen treffen. Dergelijke kennis is goud waard en kan vele levens redden.
Verantwoordelijkheid
Tot slot hebben wij als rijk Westen verantwoordelijkheden voor onze arme medemens. Dat is een hele belangrijke (christelijke) notie. Tegelijkertijd kan dat weleens een heel ander, veel ingrijpender offer van ons vragen dan simpel wat geld storten op een rekening. Dan heeft het wel heel veel weg van het afkopen van een schuldgevoel.
Handen uit de mouwen!
U kunt mij volgen op Twitter onder de naam @MeijerHerman. Kijkt u ook eens op mijn site.
Johanna
Zolang eigen kunde en kennis de makkelijkste weg blijft kiezen en hun oorspronkelijke landen niet willen opbouwen en ontwikkelen zal er nooit iets veranderen in al de ontwikkelingslanden.
Zolang Europese landen deze mensen blijft opvangen en asiel blijft verlenen zal er nooit iets veranderen in ontwikkelingslanden.
Bevolkiing zou het na meer dan 60 jaar miljarden ontwikkelingsgeld en sociale hulp eens zelf moeten gaan doen.
Economische asielzoeker meteen terug en echte vluchteling na oorlog meteen terug naar eigen land om op te bouwen en te ontwikkelen. Handen uit de mouwen en niet de makkelijkste weg kiezen in al opgebouwde landen met een goede verzorgingsstaat.
EU haalt alle handenarbeid, kennis en kunde weg uit arme landen zodat deze zonder hulp in o.a. gezondheidszorg, onderwijs, handel en economie komen te zitten. Dat kan men Neo-Kolonisatie noemen. De Chinezen hadden een paar jaar geleden zo’n 300 waterputten geslagen. Toen de Chinezen vertrokken stonden ze in na een goed half jaar te roesten. Afrika heeft zo’n 800 miljoen inwoners, handen meer dan genoeg.
pietkremer
Als rijke Westen verantwoordelijk voor onze arme medemens ? De makke is dat we ondanks en tegeljkertijd dankzij vijftig jaar ointwikkelingshulp, nu voor twee miljard meer arme mensen verantwoordelijk zijn dan vijftig jaar geleden. Die arme mensen fokken maar aan en omdat ze een betere levensverwachting hebben mede dankzij medische ontwikkelingshulp, neemt hun aantal toe in tal en last. Daardoor is ontwikkelingshulp ook als die wel goed terecht komt, dweilen met de kraan open. Het probleem van de arme mens houdt zichzelf in stand. De echte verantwoordelijkheid ligt niet bij ons, maar bij de regeringen van die arme mensen. Maar die hebben vooral hun eigen belang op het oog. Het zijn bijna stuk voor stuk falende staten. Ik zag op tv een verslag van Andre Kuipers, de astronaut, over de toestanden in Djakarta, waar het krioelt van de arme mensen. Ze leven ellendig omdat de overheid niets doet aan een betere infrastrcutuur. Geen waterleiding, geen riolering, geen vuilophaaldienst, geen sociale woningbouw, vervuilde rivieren, geen werk. Die Indonesische machthebbers zijn zwaar corrupt. Dat het beter kan, bewijzen Singapore en Maleisie. Opmerkelijk dat alle landen die de armoede hebben overwonnen in Azie liggen, Taiwan, Zuid-Korea en geen enkele land in Afrika, het continent dat de meeste hulp ontvangen heeft en ontvangt. In ons land wordt er hevig bezuinigd op voorzieningen voor gebrekkige en demente ouderen, maar we blijven jaarlijks vier miljard aan andermans armen spenderen.
Mr. Sander
Een goed stuk, hoewel ik het niet op alle punten eens ben met de dhr. Meijer.
Ja, ik ben ook voorstander van zeer gerichte, lokale hulp. Denk bijvoorbeeld aan een ‘rijke’ Nederlander die in Afrika een boerderij/plantage o.i.d. laat aanleggen. Dit zal de bevolking van voedsel, werk en handel voorzien.
Ook ben ik het met dhr. Meijer eens dat ontwikkelingshulp geen overheidstaak is, daar onze overheid is aangesteld om onze belangen te dienen, niet die van anderen.
Voordat ik het volgende schrijf wil ik even melden dat ik geen religie aanhang, hoewel de “(christelijke) notie” een mooi goed is. Daarnaast durf ik mijzelf vrij realistisch te noemen, hoewel dat soms vrij koud overkomt.
Ik ben het er niet mee eens dat wij van het rijke westen niet verplicht zijn het arme Afrika te helpen. Wanneer wij kunnen en op de juiste manier is het een mooi goed, hoewel geen enkele Afrikaan hier een beroep op zou mogen doen. Wij hebben eens de handel gestimuleerd daar, waarna wij werder verjaagd als vreselijke kolonisten. Dan zoek je het zelf maar uit!
Daarnaast zijn grote delen van Afrika nu veel de droog voor het aantal mensen dat er wonen. Als mensen niet eens te eten hebben gaan zij ook geen andere handel bedrijven. Het klinkt heel ‘inhumaan’ (echt heel erg) maar ik ben van mening dat de bevolking van Afrika, wil zij opbloeien, zal moeten inslinken. Niet door de helft af te schieten of iets dergelijks, maar door natuurlijk verloop (zie China, 1 kind per 2 ouders).
Nogmaals, het klink allemaal heel koud en misschien zelfs egoistisch, maar ik wil slechts een realistische kijk bieden.
Paul99
Ontwikkelingshulp is geld van arme mensen in rijke landen geven aan rijke mensen in ontwikkelingslanden.
Pieter V
Die 30% slaat zeker op het geld dat door de vette hulporganisaties in Europa nodig is voor de “overhead”.
Van de overblijvende 70 % raakt nog eens minstens de helft “onderweg” kwijt.
Vraag in die landen eens bij de projectleiders hoeveel geld ze in werkelijkheid hebben gekregen van wat er door hulporganisaties is toegezged.
Ik hoop dat u geen hartaanval krijgt.
Jasterke
handen uit de mouwen….eigenlijk hebben we nog amper tijd om te bloggen, maar ja…hoe brengen we het dàn over !!!
🙂
MaartenBergen
Als het om geld gaat kun je de overheid niet vertrouwen maar ook de hulp organisaties niet. Als iedereen zijn naaste mens help komen we heel eind.