De liberalen en het immigratiebeleid

Overigens lijken er de laatste tijd steeds meer liberale partijen te komen: je hebt nu naast VVD en D66 ook LibDem, Artikel50 en daarnaast is de PVV natuurlijk ooit begonnen als afsplitsing van de VVD. Uiteraard geldt de verdeeldheid met betrekking tot het immigratievraagstuk, ook voor mensen met andere politieke overtuigingen.

In de jaren negentig werd de immigratie problematiek vooral bespreekbaar gemaakt vanuit de conservatieve hoek, waarbij Frits Bolkestein een voortrekkersrol speelde, maar ook de columnist en latere politicus Pim Fortuyn van zich liet horen. In het jaar 2000 publiceerde de publicist van PvdA huize Paul Scheffer in NRC zijn befaamde artikel "Het multiculturele drama". Wat mij betreft nog steeds een boeiende en lezenswaardige analyse. Sindsdien leek het thema ook in sociaal-democratische kringen wat beter bespreekbaar, hoewel met ups and downs. Voor de goede orde moet ik vermelden dat de SP van Jan Marijnissen altijd al kritisch is geweest tegenover het immigratie- en integratiebeleid en dus minder last had van "politieke correctheid" dan de overige progressieve partijen.

Al jarenlang lijkt het immigratie- en integratiedebat in Nederland op een emotionele rollercoaster, waardoor ieder voornemen om de problematiek nu eens rationeel en open te benaderen, telkens weer als sneeuw voor de zon lijkt te verdwijnen. Zo hadden we de dit jaar de "Minder, minder" discussie over Wilders, een nieuwe en vrij schrille toon in het debat die breed werd afgewezen, maar nog geen week later was de emotie weer helemaal terug naar aanleiding van de dood van twee jeugdige Marokkanen tijdens een overval op een juwelier. Hier nog maar nauwelijks van bijgekomen, werden we gestort in de asielzoekers discussie. Juist nu de stroom asielzoekers weer enigszins onder controle leek, kwamen er ineens meer dan 1000 asielzoekers per week uit Eritrea op ons af, die om allerlei verdragstechnische redenen (Vluchtelingenverdrag, EU, Schengen etc.) niet naar hun eigen regio verwezen kunnen worden, maar eerst hier opgevangen moeten worden. Zie hierover dit verhelderende artikel van Hans Roodenburg op DDS:

Verder is al enige tijd een debat gaande over de gevaren van terugkerende Syriëgangers, die volgens Abdelkarim Honing, één van  de vaste poldermoslims van Knevel & Van den Brink, na terugkeer uit Syrië met urgentieverklaringen voor een woning worden welkom geheten door de Nederlandse overheid. Ook dit debat won aan intensiteit, nadat bleek dat de antisemitische aanslag in Brussel gepleegd is door een Syrieganger. Volgens Wilders zijn er ook nog twee Syriëgangers vastgezet, die een aanslag op hem wilden plegen. Zie hierover het artikel van Bart Schut op DDS:

Dit is maar een kleine opsomming, waaruit al blijkt hoe moeilijk is om een rationeel debat te voeren over deze materie. Persoonlijk voel ik helemaal niets voor de krenkende en mensen over één kam scherende benadering van het PVV kamp (“minder, minder”), maar ik weiger ook mee doen met het struisvogelgedrag van een groot deel van de Nederlandse media en politieke elite. De vraag die ik mijzelf al tijden stel is deze: is er eigenlijk nog wel een rationele benadering mogelijk, ook vanuit liberaal perspectief? Kunnen we nog proberen de zaak open en zakelijk in kaart te brengen, zonder meegesleept te worden in de emotie-achtbaan?

Misschien is het goed om een paar cijfers op een rij te zetten. Wat ik in de gauwigheid bij elkaar heb kunnen googelen (voorbereidingstijd voor dit artikel was krap) is dat er in 2013 162.369 immigranten naar Nederland kwamen en 115.307 emigranten het land verlieten. Ongeveer tweederde van de immigranten zijn afkomstig uit de EU. Er waren 17.189 asielaanvragen, een behoorlijke stijging t.o.v. 2012 (13.170 aanvragen) maar dat cijfer zal waarschijnlijk in 2014 spectaculair oplopen. Verder zijn er natuurlijk veel mensen die op grond van gezinshereniging Nederland binnenkomen, ik vind hierover erg veel verschillende cijfers, volgens de site van het CBS schommelt dit aantal sinds 1995 zo tussen de 30.000 en de 40.000 personen per jaar (ik neem aan inclusief de EU burgers). Overigens is Nederland al sinds jaren in conflict met de EU over het aanpassen van de regels bij gezinsmigratie.

We kunnen natuurlijk veel met cijfers goochelen, maar dat zal de onvrede die telkens oplaait niet wegnemen. Volgens Pim Fortuyn was het zo, dat wij in Nederland verlamd worden door allerlei onverwerkte schuldgevoelens over het koloniale verleden en WO2, waardoor we niet meer in staat zijn om op een gebalanceerde manier op te komen voor onze eigen belangen, onze eigen cultuur en onze westerse normen en waarden. Deze gedachte werkte Fortuyn onder meer uit in zijn boeken “De verweesde samenleving”en “Zielloos Europa – tegen een Europa van bureaucraten”.

Persoonlijk kan ik mij grotendeels vinden in de stellingen van Fortuyn. Daarnaast was ik het ook eens met Fortuyn dat de verregaande bureaucratisering van onze samenleving – in eerste instantie nationaal, maar in toenemende mate ook in EU verband – iedere aanpassing van het beleid vrijwel onmogelijk maakt. Zie ook het hierboven genoemde artikel van Hans Roodenburg. Ik denk dat er hierdoor een val is ontstaan, waar met name de VVD in is getrapt. Deze partij neemt verbaal vrij stevige standpunten in over immigratie, maar blijkt vervolgens met handen en voeten gebonden te zijn, niet alleen door de coalitie met de PvdA, maar ook door EU-regels en het Vluchtelingenverdrag uit 1951.

Ik denk dat dit een levensgevaarlijke ontwikkeling is. Als de politieke (midden)partijen die aan de macht zijn niet verder komen dan allerlei kretologie, maar in de praktijk met handen en voeten gebonden zijn aan allerlei verdragen en nauwelijks beleid kunnen maken, dan zullen radicale partijen zoals de PVV of het Front National  blijven groeien. Ook al zal dat af en toe met een dip gepaard gaan, als gevolg van onbezonnen uitspraken. De perfecte illustratie van die machteloosheid van de middenpartijen was de wanhopig spartelende en steeds ongeloofwaardiger wordende staatssecretaris Fred Teeven, bij het asielzoekersdebat onlangs in het parlement.

Wat is hier nu de concrete oplossing voor? Moeten we wachten tot we al dan niet vrijwillig de EU verlaten, of is het eindelijk tijd dat het gezond verstand doorbreekt en we een gedegen immigratie- en integratiebeleid opstellen en uitvoeren? Een beleid, dat wat mij betreft niemand bij voorbaat uitsluit op grond van afkomst of geloof , maar dat in voldoende mate rekening houdt met het Nederlandse belang. Dat wil volgens mij zeggen, dat we de instroom moeten beperken tot mensen die een toegevoegde waarde hebben voor de arbeidsmarkt en die zich aanpassen aan de hier geldende normen en waarden, ook en vooral waar het verdraagzaamheid en emancipatie betreft.

Ik denk dat het tijd is voor een zware liberale denktank om dit eens goed uit te werken. Een denktank die zich niet laat afschrikken door heilige huisjes en die creatieve oplossingen verzint voor verdragsrechtelijke beperkingen – en als dat niet kan, dan zeggen we die verdragen maar op. Het is de hoogste tijd om klare wijn te schenken!