Angstmachine draait op volle toeren: schuilplaatsen voor hittegolven en regenbuien

Onder het mom van "sociale weerbaarheid" presenteerde de WRR deze week haar nieuwste onzinrapport: Mens en klimaat. De kracht van sociale infrastructuur bij adaptatie. Wat daarin wordt voorgesteld, is zo absurd dat het bijna satirisch aanvoelt. De overheid zou letterlijk een landelijke schuilplaatscoördinator moeten aanstellen. Gemeenten moeten kaartjes gaan maken van gebouwen waar je bij een “natuurbrand” of “hittegolf” even tot rust kunt komen.

En de NOS? Die slikt het, zendt het uit en doet alsof dit een serieuze bijdrage is aan het publieke debat.

Je zou bijna denken dat we hier wekelijks te maken hebben met orkanen, 50 graden hitte en vuurstormen. In werkelijkheid hebben we in Nederland af en toe een warme zomer, een flinke regenbui of een droge periode. Dingen die we al eeuwenlang overleven met een ventilator, paraplu of glas water.

Maar in het hoofd van klimaatalarmisten is dat blijkbaar niet genoeg. Nu moet de overheid dus officiële ‘vluchtoorden’ aanwijzen. Waar? In de bibliotheek, het buurthuis of de sportkantine. Zodat we met z’n allen kunnen gaan zitten schuilen voor de zon. Wat volgt hierna? Evacuatiebunkers voor als het KNMI code geel afgeeft?

Deze adviezen zijn niet alleen belachelijk, ze zijn volkomen losgezongen van de realiteit. Het zijn plannen gemaakt door academici en beleidsmakers die denken dat Nederland ieder moment door de klimaathel kan worden opgeslokt. En de enige oplossing? Meer coördinatie, meer overheidsbemoeienis, meer hysterie.

Intussen krijgen werkende ouders de energierekening niet meer betaald, staan ouderen in de rij voor een voedselpakket, en kunnen jonge gezinnen geen woning vinden. Maar hé, laten we eerst schuilplekken regelen tegen de zonnestralen.

Het echte gevaar van dit soort voorstellen is niet de domheid ervan, maar de agenda erachter. Steeds weer wordt klimaatverandering aangegrepen als excuus om het overheidsapparaat verder uit te breiden. Van klimaatlockdowns tot CO₂-budgetten, van stikstofbeperkingen tot energiesubsidies voor wie ‘het juiste gedrag’ vertoont — en nu dus ook een nationaal netwerk van schuilplekken. Alles onder het mom van “bescherming.” Maar uiteindelijk draait het gewoon om controle.

Wie dit belachelijk vindt, wordt meteen weggezet als “klimaatontkenner” of “extreem-rechts.” Maar de meeste Nederlanders zien dit gewoon voor wat het is: klimaatangst als verdienmodel, en beleid op basis van paniek in plaats van gezond verstand.

We hoeven niet te schuilen. We hoeven niet geleid te worden door een ‘coördinator sociale infrastructuur bij klimaatadaptatie.’ We moeten gewoon stoppen met deze krankzinnige massapsychose.

Want zolang zij schuilen voor de waarheid, blijven wij die gewoon brengen. Zonder angst. Zonder script. Zoals het hoort.