Commissariaat eist censuur van Raisa Blommestijn – ON! weigert te buigen

Laat dat even bezinken: in 2025 kan een column met kritiek op migratie, op het justitieapparaat en op het verschil in straffen tussen autochtoon en allochtoon geweld simpelweg verboden worden door een overheidsinstantie. En als ON! weigert? Dan dreigt een boete – oftewel een straf voor het publiceren van een mening.

Maar ON! laat zich niet intimideren. “Onacceptabel. Gaan we niet doen. Wij staan pal voor het vrije woord,” zegt Peter Vlemmix namens de omroep. En daar verdient hij alle lof voor. Want wie hier buigt, buigt voorgoed.

Wat stond er dan in die column van Raisa Blommestijn dat zó gevaarlijk zou zijn dat het verwijderd moet worden? Simpel gezegd: de waarheid.

Blommestijn schreef over de beschamend milde straffen voor migranten die zich schuldig maken aan (groeps)verkrachting, moord en mishandeling. Ze wees op schrijnende rechtsongelijkheid: een paar maanden cel voor de verkrachting van een dakloze vrouw, een paar maanden voor doodslag, terwijl activisten die “White lives matter” projecteren op een brug wél zware straffen krijgen.

Is dat pijnlijk? Absoluut. Maar is het onwaar? Nee. En dat is het echte probleem: de column is te waar.

Het is ronduit beangstigend dat een overheidsinstelling bepaalt welke politieke opinies “deugen” en welke niet. Dit gaat ver buiten journalistieke toetsing of omroepregels. Dit is censuur – puur en simpel. Het Commissariaat voor de Media treedt hier op als morele waakhond, als een soort moderne Inquisitie die “ongewenste gedachten” uit de samenleving wil weren.

En let wel: dit gaat niet over het aanzetten tot geweld, of het verspreiden van onwaarheden. Dit gaat over een column met een mening. Een column die niets anders doet dan pijnlijke waarheden benoemen die niemand anders durft uit te spreken.

De column van Raisa gaat inmiddels viraal op sociale media – en dat is geen toeval. Het is het instinct van gewone Nederlanders die voelen: hier klopt iets niet. Hier wordt niet een foutje rechtgezet, hier wordt kritiek op het systeem zelf uit de lucht gehaald. En wie denkt dat dit bij één column blijft, vergist zich. Vandaag is het Raisa. Morgen is het een ander.

Het is een glijdende schaal. Eerst zeggen ze: “Die column gaat te ver.” Daarna: “Dat standpunt mag niet.” Uiteindelijk: “Die omroep moet weg.”

En waarom? Omdat men zich ongemakkelijk voelt bij kritiek op migratie. Omdat er geen weerwoord meer is. Omdat de overheid faalt – en dat niet mag worden uitgesproken.

Wat ON! nu doet, is niet alleen moedig, het is principieel. Ze kiezen ervoor om de boete te riskeren – in plaats van te buigen voor een overheidsinstantie die denkt te mogen bepalen wat u wel of niet mag lezen.

Als we iets geleerd hebben van de afgelopen jaren, dan is het dit: vrijheid verdwijnt niet met één grote klap. Het sterft met elke knieval. Elke toegeving. Elke column die wordt weggehaald.

Dus wat nu nodig is, is duidelijkheid. ON! moet worden gesteund. Niet alleen in woorden, maar ook financieel en politiek. Want dit gaat niet meer over één omroep. Dit gaat over iedereen die nog durft te zeggen wat hij denkt.

Of je het nou eens bent met Blommestijn of niet, doet er niet toe. De vraag is: mag een column als deze bestaan? En als het antwoord “nee” is – omdat het “niet deugt” – dan leven we niet meer in een vrij land.

ON! doet het juiste. Zij blijven staan waar anderen buigen. En dat zouden meer mensen moeten doen. Want wie zwijgt, stemt toe. En wie buigt, wordt gebroken.

Vrijheid verdedig je niet als het makkelijk is. Je verdedigt haar als het moeilijk is. En dat moment is NU.