De ultieme lafheid: Nigeriaanse slachter van Lisa (17) speelt de kaart van geheugenverlies - ‘Ik weet het niet meer’

We weten niet eens wie hij écht is. Hij wordt 'Chris Jude' genoemd, maar dat is waarschijnlijk net zo verzonnen als zijn plotselinge amnesie. Een 22-jarige man (of is hij ouder?) uit Nigeria, die via de bekende asielroutes door Afrika en over de Middellandse Zee naar Europa is gereisd. En wat bracht hij mee? Geen talent, geen dankbaarheid, maar een mes en een dodelijke drift. Lisa betaalde de hoogste prijs voor het falende immigratiebeleid van Rutte en zijn opvolgers.

Laten we niet naïef zijn. Dit geheugenverlies is geen medische aandoening; het is een juridische strategie. Advocaten weten dondersgoed dat rechters in Nederland gevoelig zijn voor zielige verhalen over trauma's en black-outs. Als je maar lang genoeg volhoudt dat je het niet meer weet, sturen ze je naar het Pieter Baan Centrum. Daar plakken ze er een labeltje op - 'verminderd toerekeningsvatbaar' - en voor je het weet, ontloopt dit monster een lange celstraf en belandt hij in de zachte kussens van de tbs-kliniek (op uw kosten).

Het is walgelijk. Een meisje van 17, in de bloei van haar leven, is er niet meer. Weggerukt uit haar bestaan. En de dader? Die verschuilt zich achter een waas van onwetendheid. Hij weet niet meer dat hij een mes pakte? Hij weet niet meer dat hij toestaak? Hij weet niet meer dat hij eerder een vrouw verkrachtte? Kom nou toch gauw. Dit is de kille berekening van een roofdier.

Het verhaal van 'Chris Jude' is exemplarisch voor de chaos in de asielketen. Hij reisde van Nigeria naar Tunesië en stak vervolgens over naar Europa. In elk land kreeg hij een andere naam of verzon hij er eentje. Niemand weet wie hij is. Niemand weet wat hij in Nigeria op zijn kerfstok heeft.

Toch lieten we hem binnen. We gaven hem onderdak, we gaven hem geld, en we lieten hem vrij rondlopen. Met fatale gevolgen. Hoeveel van dit soort tikkende tijdbommen lopen er nog vrij rond in onze steden? Mannen zonder verleden, zonder papieren, maar met een heel kort lontje en een verwrongen wereldbeeld?

De politiek in Den Haag kijkt weg. Ze durven niet te zeggen: "Grenzen dicht voor iedereen zonder paspoort." Ze durven niet te zeggen: "Criminele asielzoekers direct eruit." In plaats daarvan faciliteren ze een systeem waarin een onbekende Nigeriaan hier kan komen moorden en vervolgens de vermoorde onschuld kan spelen.

Het feit dat hij via Tunesië kwam, is veelzeggend. Tunesië is een belangrijk doorvoerland geworden. Mensen die daar in 'opvanghuizen' zitten, zoals deze 'Chris Jude', worden klaargestoomd voor de oversteek naar het beloofde land. Wat we binnenhalen is geen verrijking; het is import-misdaad.

Dinsdag is de eerste inleidende zitting. Reken maar dat we getrakteerd gaan worden op een zielig verhaal over zijn zware reis, zijn moeilijke jeugd in een weeshuis en zijn 'trauma'. De linkse advocatuur zal alles uit de kast trekken om hem neer te zetten als slachtoffer van omstandigheden. Maar er is maar één slachtoffer: Lisa. En haar familie, die levenslang heeft gekregen.

Er mag geen greintje medelijden zijn met deze figuur. Of hij het zich nu herinnert of niet: hij heeft het gedaan. De feiten liggen er. Iemand die in staat is tot zulke gruweldaden en daarna de lafheid heeft om te liegen over zijn geheugen, verdient de zwaarst mogelijke straf.

En daarnaast moet de overheid ter verantwoording worden geroepen. Hoe kon deze man hier zijn? Waarom wisten we niet wie hij was? Zolang we de controle over onze grenzen niet terugpakken, is geen enkele dochter veilig.