afbeelding gemaakt met chat
Drankrijder doodt gezin van vier – hof verhoogt straf naar 16 jaar
Het is een nachtmerrie die elke ouder vreest – en een realiteit geworden voor een onvoorstelbaar tragisch gezin. Een vader, moeder en twee kinderen van 13 en 10 werden vorig jaar op brute wijze uit het leven gerukt. Niet door een natuurramp. Niet door overmacht. Maar door de volstrekt losgeslagen, knetterbezopen 35-jarige Thomas de G., die met een slok op, 225 kilometer per uur reed, filmend, met één hand aan het stuur. Op een snelweg met een limiet van 130.
Vier mensen. Een compleet gezin. In één klap verwoest. Een auto zo kapot dat zelfs hulpdiensten moesten slikken. En dit allemaal omdat één man vond dat hij onschendbaar was. Zich onkwetsbaar waande. Dronken was, egocentrisch en volkomen roekeloos.
Een zeldzaam harde uitspraak – en terecht
In eerste aanleg kreeg deze wegterrorist tien jaar cel en tbs met dwangverpleging. Hij vond die straf “te zwaar” en ging in hoger beroep. Wat volgde is een zeldzaamheid in de Nederlandse rechtsstaat: het gerechtshof verhoogde zijn straf. Niet verlaagde. Niet nuanceerde. Verhoogde. Naar zestien jaar. En wat een verademing is dat.
Eindelijk een signaal. Eindelijk een uitspraak die zegt: dit is niet een ongeluk. Dit is meervoudige doodslag. Dit is een man die willens en wetens het gaspedaal intrapte terwijl hij stomdronken was. Die zichzelf filmde met zijn telefoon terwijl hij levens aan gort reed. Dit is pure waanzin – en daar hoort een serieuze straf bij.
Maar is zestien jaar echt genoeg?
En toch blijft er een bittere nasmaak. Want zestien jaar klinkt hard, maar hoeveel blijft er werkelijk over na aftrek, gedrag, eventuele voorwaardelijke invrijheidstelling? Vijf jaar? Tien jaar? En dan?
Vier mensen zijn dood. Kinderen. Ouders. Een compleet gezin weggevaagd. En deze man komt – in het meest optimistische scenario – in de bloei van zijn leven weer buiten. Zonder tbs, want volgens “deskundigen” is hij veranderd. Alsof spijt iets weghaalt van de ravage die hij heeft aangericht.
Het is absurd dat de maximale straf voor doodslag niet eens levenslang is in dit land. Terwijl dit soort gevallen, met dit soort feiten, die grenzen aan opzet – en die feitelijk niets anders zijn dan moord in de praktijk – zouden moeten leiden tot straf die nooit eindigt.
Een maatschappij die de verkeerde kant op kijkt
Wat deze zaak pijnlijk duidelijk maakt, is dat we in Nederland nog altijd veel te licht denken over verkeersgeweld. Alsof de auto een soort heilige bubbel is waarin ander strafrecht niet geldt. Alsof het doden van een gezin op de A59 minder ernstig is dan een steekpartij in een steeg. Terwijl het resultaat precies hetzelfde is: vier doodskisten. Vier levens kapot. Een onherstelbare ravage.
En dit soort idioten zitten niet alleen in Brabant. Elke dag stappen er mensen met te veel alcohol of drugs op achter het stuur. Denken ze dat ze alles kunnen. Rennen ze over rotondes, racen ze over provinciale wegen, en riskeren ze andermans levens voor een gevoel van vrijheid dat geen vrijheid is, maar moorddadige roekeloosheid.
Tijd voor een nieuwe norm
De verhoging van de straf is terecht. Eindelijk. Maar het is niet genoeg. Als we als samenleving werkelijk vinden dat levens tellen, dat kinderen veilig moeten kunnen reizen, dat ouders niet door bezopen idioten afgeslacht mogen worden op de snelweg – dan moeten we ook de maximale straffen herzien.
Zestien jaar is meer dan tien jaar. Maar het is nog steeds geen gerechtigheid voor vier doden. Geen troost voor nabestaanden. Geen écht afschrikwekkend signaal naar andere potentiële wegcriminelen.
📢 Ben jij het ook zat dat zwaarwegend verkeersgeweld nog steeds niet keihard wordt bestraft? Steun dan DDS.
💳 Doneer via BackMe
📨 Of via directe bankoverschrijving: NL95RABO0159098327 t.n.v. Liberty Media, o.v.v. 'Donatie DDS'
Wij blijven aandacht vragen voor échte rechtvaardigheid. Voor de slachtoffers. Niet voor de daders.
Ga verder met lezen
Dit vind je misschien ook leuk
Laat mensen jouw mening weten