Erasmus Universiteit gestraft: Joodse gemeente zegt studentenwoningen af na Israël-boycot

Een paar jaar geleden kondigde Den Hoedt een briljant plan aan. De Joodse gemeenschap bezit een braakliggend terrein naast de begraafplaats Toepad, vlak bij de Woudesteincampus van de EUR. In plaats van het snel te verkopen, koos de gemeenschap voor een maatschappelijk verantwoord project: 380 studentenwoningen om de woningnood onder studenten te verlichten. De EUR, die zelf een noodoproep deed voor studentenhuisvesting, haakte enthousiast aan, samen met de gemeente Rotterdam. Het plan was in een vergevorderd stadium – totdat Den Hoedt er de stekker uit trok. Waarom? Omdat de EUR zich keer op keer laat kennen als een instituut dat Joodse studenten en hoogleraren in de kou laat staan.

De irritaties bij de NIG liepen al langer op. Een Joodse hoogleraar moest zelf persoonsbeveiliging regelen omdat activistische studenten hem tot doelwit maakten. Joodse studenten moeten in het geheim samenkomen op de campus, zonder enige steun van het bestuur. En dan was er nog de druppel: het besluit van de EUR om per direct alle samenwerking met Israëlische universiteiten op te schorten, gebaseerd op een rapport van een adviescommissie onder leiding van Ruard Ganzevoort, ex-senator van GroenLinks. Dat rapport, in handen van het NIW, is een staaltje academische lafheid. Geen harde bewijzen, alleen vage “vermoedens” dat Israëlische universiteiten zouden samenwerken met de IDF. De commissie eist dat deze instellingen binnen drie maanden bewijzen dat ze “koosjer” zijn, anders blijft de boycot van kracht. Een omgekeerde bewijslast, alsof Israëlische universiteiten schuldig zijn tot het tegendeel bewezen is. Walgelijk.

Chris den Hoedt pikte het niet langer. Als de EUR Israëlische universiteiten in de ijskast zet, dan zet de NIG de studentenwoningen in de vriezer. Een krachtig signaal: wie polariseert en zwicht voor anti-Israëlische activisten, krijgt daar de prijs voor betaald. En terecht. Dit is Rotterdamse daadkracht. De EUR mag zich nu achter de oren krabben terwijl de woningnood voor studenten blijft voortduren. Boontje komt om zijn loontje, en de Joodse gemeenschap laat zien dat ze niet met zich laat sollen.