Groene droom spat uiteen: Nederlandse recycling-industrie kapotgemaakt door eigen klimaatbeleid en Chinese dump

Het is een bloedbad in de havens van Rotterdam, op het Limburgse Chemelot en in Moerdijk. Fabrieken sluiten de deuren, investeringen van honderden miljoenen worden in de ijskast gezet en banen verdampen waar je bij staat. Nederland, dat zo graag het braafste jongetje van de klas wil zijn op het gebied van bioplastics en hergebruik, ziet zijn kroonjuwelen failliet gaan. Waarom? Omdat je met ideologie geen fabrieken kunt laten draaien. Daar is betaalbare energie voor nodig. En laat dat nu net zijn wat het kabinet en de EU vakkundig hebben gesloopt.

Het is bijna lachwekkend dat uitgerekend een VVD-staatssecretaris nu moord en brand schreeuwt. Zijn partij heeft de afgelopen vijftien jaar aan de knoppen gezeten en dit beleid mogelijk gemaakt. Nederland heeft zichzelf in de voet geschoten door betrouwbare en goedkope energiebronnen (gas, kolen, kernenergie) in de ban te doen of zwaar te belasten.

De bedrijven die nu omvallen, kampen met energielasten die vele malen hoger zijn dan die van hun concurrenten buiten Europa. Terwijl Donald Trump in de VS de gaskraan openzet en de energieprijzen drukt om zijn industrie te redden, doet Europa het tegenovergestelde. Wij belasten onze bedrijven kapot met CO2-heffingen en netwerkkosten, en zijn vervolgens 'verbaasd' dat ze niet kunnen concurreren. Het is economische zelfmoord met voorbedachten rade.

En dan is er de internationale component. Terwijl wij hier braaf met papieren rietjes en peperdure gerecyclede plastics in de weer zijn, dumpt China (en Saoedi-Arabië) de Europese markt vol met 'virgin plastics' (nieuw plastic). Gemaakt met goedkope Russische olie of kolenstroom, zonder dure milieuheffingen.

Het resultaat is voorspelbaar: de Europese afnemers kiezen voor het goedkope Chinese plastic. De idealistische, dure Nederlandse recycling-fabriek heeft het nakijken. De Europese interne markt staat wagenwijd open voor deze oneerlijke concurrentie. Brussel, onder leiding van klimaatfanaten, heeft een gelijk speelveld gecreëerd waarin de eigen spelers met een loden bal aan hun been moeten voetballen.

De situatie in Moerdijk is wel het meest schrijnend en illustreert de totale waanzin van het Nederlandse beleid. Eerder meldden we al dat het dorp Moerdijk van de kaart geveegd moet worden om plaats te maken voor 'Powerport', een megalomaan project voor groene stroom van windmolens.

Maar nu blijkt dus dat de bestaande industrie in Moerdijk - nota bene de recycling-industrie die die groene stroom zou moeten gebruiken - bij bosjes omvalt. We slopen dus een dorp voor een industrieterrein waar straks niemand meer zit, omdat de bedrijven failliet zijn gegaan aan de hoge energiekosten en regeldruk. Het is Kafka in de polder. We bouwen windmolens voor spookfabrieken.

Staatssecretaris Aartsen heeft nu een brandbrief gestuurd naar Eurocommissaris Jessika Roswall. Hij wil "onze eigen ondernemers en industrie beschermen". Het klinkt stoer, maar het is rijkelijk laat. De EU is een logge tanker die niet zomaar keert. Bovendien is het juist de EU-regelgeving die deze situatie heeft gecreëerd.

De roep om een 'circulaire economie' is een holle frase gebleken. In de praktijk betekent het: deindustriealisatie. We jagen onze productie weg naar Azië, waar ze lekker goedkoop en vervuilend kunnen produceren, en wij kopen het vervolgens weer in. Voor het wereldwijde milieu schieten we er niets mee op, maar wij zijn wel onze banen en onze strategische autonomie kwijt.

Als we onze industrie willen redden, moeten we per direct stoppen met het huidige energie- en klimaatbeleid. De belastingen op energie moeten omlaag, de grenzen moeten dicht voor oneerlijke concurrentie uit China en we moeten stoppen met het pesten van ondernemers.

De 'economie van de toekomst' waar Aartsen het over heeft, bestaat niet in een land waar energie onbetaalbaar is. Tenzij die toekomst bestaat uit armoede en afhankelijkheid. Het is tijd dat het kabinet (ook het demissionaire) stopt met brieven schrijven en begint met het saneren van de groene gekte.