Handhaver bewusteloos geschopt in Alkmaar: geweld tegen gezag volledig uit de hand

Dit is niet een schermutseling. Dit is geen “verkeerde inschatting”. Dit is volstrekt bruut geweld tegen vertegenwoordigers van de rechtsstaat.

En het gebeurt keihard in de publieke ruimte, midden in het centrum van Alkmaar. Een stad waar kinderen fietsen, ouderen boodschappen doen, en boa’s gewoon hun werk proberen te doen.

Iedereen die zich de afgelopen jaren verdiept heeft in de positie van handhavers – de zogeheten boa’s – weet één ding: hun werk is gevaarlijker geworden. De mondigheid van burgers is verhard. Het gezag van de overheid is uitgehold. En de bereidheid om geweld te gebruiken tegen mensen in uniform is zorgwekkend normaal geworden.

Inmiddels hoor je nauwelijks nog ophef als een handhaver wordt belaagd. Want het gebeurt wekelijks.

De boodschap die boa’s op straat meekrijgen, is duidelijk: je wordt geacht te handhaven, maar als je zelf geslagen, geschopt of bedreigd wordt, sta je er alleen voor. Ministers spreken zich nauwelijks uit. Er komt geen debat. Geen crisisoverleg. Geen structurele aanpak.

En de dader? Die mag straks gewoon zijn straf uitzitten – als het even tegenzit in een halfopen inrichting – en daarna weer vrolijk het centrum in.

We weten wat er moet gebeuren. Zwaar geweld tegen handhavers en agenten moet automatisch leiden tot celstraf. Zonder uitzonderingen. Zonder “maatwerk”. En zonder juridische achterdeurtjes.

Maar dat vraagt om keuzes. Om politieke moed. En dat ontbreekt structureel in Den Haag. Want zodra het gaat om gezag, orde, en veiligheid, duiken partijen als D66, GroenLinks-PvdA en NSC collectief weg. Ze willen “de-escaleren”, “luisteren naar de context” of “investeren in vertrouwen”.

Die flauwekul helpt niemand als een boa bewusteloos wordt geschopt. Wat helpt, is een harde, heldere lijn: wie geweld gebruikt tegen gezagsdragers, verliest zijn recht op vrijheid. Punt.

Als een boa op straat wordt neergeslagen, is dat niet alleen een aanval op een persoon. Het is een aanval op de autoriteit die hij vertegenwoordigt. Op de regels. Op de samenleving. Op ons allemaal.

En als we dat niet keihard veroordelen – en nog belangrijker: als we het niet structureel aanpakken – dan zakt dit land verder weg in normloosheid.

De geweldpleger in Alkmaar moet worden aangepakt. Maar nog belangrijker: de complete politieke elite die dit soort incidenten blijft negeren, bagatelliseren of depolitiseren, moet worden geconfronteerd.

Wie zwijgt, kiest partij voor de dader. Het is tijd dat Nederland kiest voor haar handhavers. Voor veiligheid. En voor gezag.