Huizenprijzen knallen door het dak: koophuis onbereikbaar voor gewone Nederlanders

Volgens de Rabobank stijgen de huizenprijzen in 2025 met 8,8 procent. Alsof dat nog niet genoeg pijn doet, komt er in 2026 4,8 procent bij en in 2027 nog 5,5 procent. Terwijl je loonstrook amper vooruit beweegt, dendert de koopmarkt onverminderd door.

Rabobank zegt het zelf: “De huizenprijzen stijgen harder dan de cao-lonen”. Dat betekent simpelweg dat de deur naar een koopwoning voor een gigantische groep Nederlanders steeds verder dichtklapt. Starters mogen toekijken hoe hun kansen als zand tussen de vingers verdwijnen.

Ja, er komen meer woningen op de markt. In de eerste negen maanden van dit jaar 19 procent meer zelfs. Dat is het gevolg van beleggers die hun huurwoningen massaal verkopen. Waarom? De regels zijn zo aangepast dat verhuren nauwelijks nog rendabel is. Een huis dat nu vrijkomt, wordt direct verkocht. Weg huurwoning. Weg betaalbaarheid. En de middenhuursector loopt leeg. Wát een vooruitgang.

De huurwet van voormalig woonminister Hugo de Jonge moest huurders beschermen. Prachtig idee, maar in de praktijk raakt de huurder nóg verder in de knel. Vastgoedexperts trekken al jaren aan de bel: deze wet is gewoon mislukt. Investeringen verdwijnen. Het aanbod stort in. De prijzen gaan juist omhoog.

Demissionair woonminister Mona Keijzer wil nu soepeler worden, anders loopt de zaak helemaal vast. Maar laten we eerlijk zijn: dat is alsof je een theelepel water over een natuurbrand gooit. De schade is al aangericht. De bouw blijft achter. De vraag blijft gigantisch. De gewone Nederlander mag het allemaal voelen in de portemonnee.

Kopers kunnen het vergeten. Huurders kunnen het óók vergeten. De overheid draait aan knoppen zonder te kijken wat er gebeurt. En uiteindelijk betaalt de burger de rekening. De woningmarkt is geen markt meer. Het is een loterij, en de prijs gaat elk jaar omhoog.