Kind (11) bruut mishandeld Amsterdam: politie verzwijgt daderprofiel wéér!

Maandagmiddag 5 mei, rond 15.00 uur. Een 11-jarig jongetje speelt in de speeltuin aan de Aalbersestraat. Uit het niets duiken vier oudere jongens op die hem zonder enige aanleiding beginnen te schoppen en te slaan. Het kind loopt letsel op, weet uiteindelijk zelf naar huis te komen, maar de terreur die hij heeft moeten ondergaan, zal diepe sporen nalaten. Vier tegen één, oudere jongens tegen een kind. De lafheid druipt ervan af. Dit is geen ‘uit de hand gelopen ruzie’, dit is pure, doelgerichte kindermishandeling.

En dan het signalement. Of beter gezegd: het stuitende gebrek daaraan. Zowel de politie in haar officiële bericht als Hart van Nederland komen niet verder dan: “vier oudere jongens, allen gekleed in donkere kleding.” Donkere kleding. Ja, dat helpt enorm bij het opsporen van dit uitschot! Waren ze lang, klein? Dik, dun? Hadden ze specifieke kenmerken? En de vraag die iedereen zich natuurlijk stelt, maar die blijkbaar niet hardop gesteld mag worden in dit policor-paradijs: blank, getint, donker?

Aangezien dit cruciale detail krampachtig wordt verzwegen, weet de gemiddelde Nederlander het onderhand wel: als het om een blanke dadergroep zou gaan, had het er met koeienletters gestaan. Nu blijft het bij "donkere kleding," en moeten we er maar het beste van hopen met de opsporing. Het riekt naar de bekende doofpot van ‘kansenparels’ die weer eens anoniem mogen blijven.

Waarom deze krampachtige geheimzinnigheid? Is het de angst om te "stigmatiseren"? Is het de vrees om bepaalde bevolkingsgroepen voor het hoofd te stoten? En is die angst belangrijker dan het opsporen van kindermishandelaars en het waarborgen van de veiligheid in onze speeltuinen?

Een gedetailleerd signalement, inclusief huidskleur en andere relevante kenmerken, is essentieel voor een effectieve opsporing. Door dit achterwege te laten, maken de politie en de media het de burgers die wellicht iets gezien hebben, onnodig moeilijk om concrete tips te geven. Dit is geen bescherming, dit is het faciliteren van straffeloosheid onder het mom van politieke correctheid.

De politie doet nu een "dringende oproep" aan getuigen, met name aan twee mannen op een scooter die het slachtoffertje direct te hulp schoten. Alle lof voor deze mannen. Maar hoe effectief is zo's oproep als niemand een duidelijk beeld heeft van wie er gezocht wordt? "Vier jongens in donkere kleding in een auto." Dat kunnen er honderden, zo niet duizenden zijn in een stad als Amsterdam. Het is zoeken naar een speld in een hooiberg die moedwillig door de autoriteiten zelf is opgeworpen.

Deze laffe aanval op een 11-jarig kind is een schande. Maar de krampachtige geheimzinnigheid rond het signalement van de daders is een minstens even grote schande, en een klap in het gezicht van het slachtoffer en alle bezorgde ouders. Het wordt de hoogste tijd dat de politie en de media hun politiek correcte oogkleppen afzetten en het publiek voorzien van alle relevante informatie, hoe ongemakkelijk die voor sommigen ook moge zijn.

Daders moeten een gezicht krijgen, zodat ze gepakt en gestraft kunnen worden. Onze kinderen verdienen een veilige omgeving, geen speeltuinen waar tuig anoniem kan toeslaan terwijl de autoriteiten wegkijken en zwijgen.