Ongekend in Amsterdam: taxichauffeurs weigeren rit vanwege klein hondje – ‘Onrein’

Daar is het. Geen twijfel mogelijk: de islamitische opvatting over honden drukt hier zijn stempel op het openbare leven. Wat ooit een vrij land was waar dienstverleners zich richtten op klanten en service, verandert in een samenleving waarin religieuze regels – van een niet-Westerse, intolerante ideologie – bepalen wie er welkom is en wie niet.

Dit is geen hypothetische discussie meer. Dit is de dagelijkse realiteit.

Laten we helder zijn: taxichauffeurs horen neutraal te zijn. Hun taak is niet om religie op te leggen aan klanten. Hun taak is om mensen van A naar B te brengen, ongeacht geslacht, kleding, of het al dan niet bij zich hebben van een huisdier. In een vrij land bepaalt de klant – niet de ideologie van de chauffeur.

Maar wat gebeurt er in praktijk? In steden als Amsterdam, Rotterdam en Den Haag zijn de taxi’s massaal overgenomen door chauffeurs uit islamitische kring, waar honden als onrein worden gezien. En dat merk je als passagier.

Wie er iets van zegt, wordt weggezet als racist of islamofoob. Maar het is gewoon de waarheid: de islamitische normen schuiven op richting de standaard.

Dit is geen incident. Al jarenlang klagen mensen over deze praktijken. Hondenbezitters die geweigerd worden in taxi’s. Rolstoelgebruikers die geen service krijgen omdat de chauffeur niet wil helpen. Vrouwen die worden uitgekafferd vanwege korte rokken. Allemaal signalen dat de openbare ruimte niet meer wordt ingericht volgens Westerse, liberale normen – maar naar de grillen van de islam.

In veel islamitische interpretaties zijn honden onrein. Dat is prima – voor wie privé zo wil leven. Maar zodra dat religieuze oordeel wordt opgedrongen aan klanten in een openbare dienst, dan verlaat je de vrijheid en kom je in religieuze dwang terecht.

En wat doet de overheid? Helemaal niets.

De politiek houdt al decennia vol dat integratie werkt. Dat diversiteit een verrijking is. Dat ‘we het samen moeten doen’. Maar steeds vaker blijkt: dat samen bestaat niet meer. Groepen leven langs elkaar heen, met totaal andere opvattingen over vrijheid, gelijkheid en openbare ruimte.

De weigering van Niemöller en zijn hondje is geen foutje. Het is het gevolg van jarenlange capitulatie voor een ideologie die haaks staat op de Nederlandse waarden.

Een hondje dat geweigerd wordt in een taxi is misschien maar een detail. Maar details vertellen het grotere verhaal. Een verhaal van een land dat zijn ruggengraat verliest. Dat buigt voor intolerantie, terwijl het zijn eigen tolerantie opgeeft.

Als we dit soort gedragingen accepteren, dan verliezen we onze beschaving per incident tegelijk.

Vandaag mag je je hond niet meenemen. Morgen mag je geen bier hebben gedronken als je in de taxi stapt. Overmorgen mag je niet hand in hand lopen. En de dag daarna moet je boeten omdat je niet voldoet aan de normen van iemand anders zijn geloof.

Het is genoeg. De overheid moet ingrijpen. Taxibedrijven moeten deze praktijken keihard verbieden. En als het moet: vergunningen intrekken.

Nederland is geen islamitische theocratie. En het wordt tijd dat we dat eindelijk weer gaan zeggen.