Recordverschil in zorgpremies 2026: Nederlanders betalen tot 511 euro meer voor dezelfde basisverzekering
De zorgpremies voor 2026 laten opnieuw zien hoe ondoorzichtig en oneerlijk het Nederlandse zorgstelsel is geworden.
Volgens een analyse van ZorgKiezer is het verschil tussen de goedkoopste en duurste basisverzekering nog nooit zo groot geweest: maar liefst 511 euro per jaar.
In 2025 was dat nog 433 euro.
De goedkoopste polis - de VinkVink-basisverzekering van Menzis - kost maandelijks 142,40 euro,
terwijl de duurste, de vrije-keuzepolis van a.s.r., uitkomt op 185 euro per maand.
Een verschil van ruim 40 euro per maand voor dezelfde wettelijke basiszorg.
Een bizarre ontwikkeling, die laat zien hoe de zorgmarkt verder afglijdt naar een bureaucratisch doolhof vol marketing en wantrouwen.
Het zorgstelsel dat geen stelsel meer is
ZorgKiezer noemt de premiebewegingen dit jaar āopvallend grilligā:
- 19 basispremies dalen,
- 25 stijgen,
- en 20 blijven gelijk.
Kortom: geen lijn, geen logica, geen beleid.
Het laat zien wat iedereen inmiddels weet:
het Nederlandse zorgstelsel is niet meer voorspelbaar of rechtvaardig, maar een lappendeken van commerciƫle belangen en schijnconcurrentie.
We betalen allemaal voor hetzelfde basispakket,
maar de premie hangt af van waar je verzekerd bent, welke marketingcampagne toevallig loopt,
en hoeveel marge de verzekeraar nog durft te vragen.
š¦ DDS zal zich altijd verzetten tegen het knettergekke idee dat 'abortus' een 'mensenrecht' moet zijn, wat D66 wil.
Steun jij onze visie op abortus?
š Teken dan de petitie āAbortus is geen mensenrecht.ā
Wie onschuldig leven niet verdedigt, verliest zijn ziel.
De illusie van keuzevrijheid
De politiek blijft volhouden dat ākeuzevrijheidā de kracht is van het Nederlandse zorgstelsel.
Maar in werkelijkheid is die vrijheid een faƧade.
De meeste Nederlanders durven niet te wisselen van verzekeraar,
omdat ze bang zijn voor administratieve rompslomp of onduidelijke kleine lettertjes.
En zelfs wie wƩl overstapt, ontdekt al snel dat de verschillen vooral cosmetisch zijn:
hetzelfde basispakket, dezelfde zorgverleners, dezelfde beperkingen - alleen een ander logo op de brief.
Ondertussen worden zorgaanbieders uitgeknepen,
en patiƫnten behandeld als kostenposten.
Van solidariteit naar winstmodel
De zorg was ooit een pijler van solidariteit:
iedereen droeg bij, zodat niemand buiten de boot viel.
Maar sinds de stelselwijziging van 2006 is het veranderd in een markt van winst, bonussen en concurrentie.
Verzekeraars gebruiken miljoenen euroās aan marketinggeld om klanten te lokken met beloftes over āpersoonlijke zorgā of āsnelle serviceā,
terwijl ze ondertussen het zorgaanbod beperken en contracten met ziekenhuizen afknijpen.
En de overheid?
Die kijkt toe - of beter gezegd: doet alsof dit allemaal goed is voor āde dynamiek in de zorgmarkt.ā
De middenklasse draait op voor de chaos
De rekening komt uiteindelijk terecht bij de mensen die alles braaf betalen:
de werkende Nederlander die geen toeslag krijgt,
maar wel elk jaar meer kwijt is aan premie, eigen risico en aanvullende verzekeringen.
Voor lage inkomens compenseert de overheid deels via de zorgtoeslag.
De hoogste inkomens kunnen het makkelijk betalen.
Maar de groep daartussen - de middenklasse - wordt elk jaar verder uitgeknepen.
Ze betalen te veel, krijgen te weinig,
en zien de solidariteit waarop het systeem ooit gebouwd was verdwijnen in een mist van bureaucratie.
š¦ DDS zal zich altijd verzetten tegen het knettergekke idee dat 'abortus' een 'mensenrecht' moet zijn, wat D66 wil.
Steun jij onze visie op abortus?
š Teken dan de petitie āAbortus is geen mensenrecht.ā
Wie onschuldig leven niet verdedigt, verliest zijn ziel.
Waar blijft Den Haag?
Wat doet de politiek intussen?
Niets.
Al twintig jaar lang schuiven ministers van Volksgezondheid elkaar door dezelfde stoelen,
terwijl de zorgpremies stijgen, de wachttijden oplopen en het personeel wegrent.
Ministeries beloven jaarlijks āmeer regieā en ābetere transparantieā,
maar in werkelijkheid groeit alleen de afstand tussen patiƫnt en zorgverlener.
De Nederlandse Zorgautoriteit (NZa) laat het gebeuren,
de Tweede Kamer stelt wat vragen,
en vervolgens wordt er weer een rapport geschreven over ākeuzevrijheid in de zorg.ā
Het is politiek theater, geen bestuur.
Een systeem op instorten
De zorg in Nederland piept en kraakt aan alle kanten.
Ziekenhuizen kampen met personeelstekorten, huisartsen met overvolle wachtkamers,
en ouderen met wachtlijsten van maanden.
En terwijl de kwaliteit afbrokkelt, stijgen de premies vrolijk door.
Het huidige stelsel is onhoudbaar -
een bureaucratisch monster dat is ontworpen door economen, niet door artsen of patiƫnten.
Iedereen voelt dat het niet meer werkt,
maar niemand in Den Haag durft het te veranderen.
Tijd voor een radicale herziening
Zolang verzekeraars winst mogen maken op zorg,
zal de premie stijgen en de patiƫnt verliezen.
Wat nodig is, is niet nĆ³g meer schijnconcurrentie,
maar herstel van echte solidariteit en eenvoud.
Zorg moet weer gaan over gezondheid, niet over spreadsheets.
Over patiƫnten, niet over aandeelhouders.
En over verantwoordelijkheid, niet over bureaucratie.
Tot die tijd blijft Nederland betalen - meer dan ooit,
voor een zorgstelsel dat niet langer solidair, eerlijk of begrijpelijk is.
Ga verder met lezen
Dit vind je misschien ook leuk
Laat mensen jouw mening weten
Lees ook
Loading
