Schrijnend zorgschandaal: Zwaar demente Trudi (73) moet alleen thuis wonen zodat de overheid kan cashen!

Het verhaal in de Telegraaf is om te janken. Trudi kampt al zes jaar met Alzheimer. Iedereen met een beetje verstand weet dat iemand in dat stadium 24 uur per dag toezicht nodig heeft. Maar dat krijgt ze niet. Ze woont alleen.

Het gevolg? Trudi sluit zichzelf buiten. Haar telefoon met gps-tracker vergeet ze binnen. Ze dwaalt rond. Tot nu toe hebben oplettende buren haar gered, maar Jolanda leeft in constante angst. "Wat als zij het een keer niet zien?" vraagt ze zich wanhopig af. Het is Russische roulette met een kwetsbare vrouw, georkestreerd door bureaucraten achter een bureau.

De cijfers liegen niet. Het aantal ouderen dat thuis verpleeghuiszorg krijgt, is geëxplodeerd van 56.000 naar 76.000. Maar de truc zit hem in hoe die zorg wordt geleverd. Vroeger kreeg je een 'Volledig Pakket Thuis' (waarde: 112.000 euro per jaar). Dat was nog enigszins toereikend. Maar dat vinden de rekenmeesters in Den Haag te duur.

Tegenwoordig worden ouderen massaal in een 'Modulair Pakket Thuis' geduwd. De waarde? Slechts 65.000 euro. Gezondheidseconoom Bram Wouterse zegt het onomwonden: "Hiermee bespaart de overheid tienduizenden euro’s per oudere per jaar." Kassa voor de staat, ellende voor de oudere. Uw moeder wordt verwaarloosd zodat de begroting klopt. Experts en verpleeghuisorganisaties roepen al tijden dat het onzin is dat deze mensen thuis kunnen blijven: "Iemand thuis dag en nacht in de gaten houden, is onmogelijk."

De overheid leunt achterover en schuift de verantwoordelijkheid af op de kinderen. Jolanda (49) werkt, maar elke vrije minuut is ze bij haar moeder. Ze moet wel, want de professionele zorg schiet tekort. Het is de totale uitbuiting van de mantelzorger.

De politiek in Den Haag heeft de mond vol van "bestaanszekerheid", maar voor mensen als Trudi bestaat die zekerheid uit een eenzaam bestaan in een huis dat ze niet meer begrijpt, met gevaren die ze niet meer ziet.

Laten we eerlijk zijn: dit is een keuze. Er is in Nederland geld genoeg. We geven miljarden uit aan de opvang van gelukszoekers, we smijten met geld voor windmolens en we financieren oorlogen in het oosten. Maar voor de generatie die Nederland heeft opgebouwd, is de portemonnee dicht.

Het verhaal van Trudi is een aanklacht tegen de kille, technocratische bestuurscultuur. Een overheid die winst maakt op dementiezorg is moreel failliet. Trudi verdient een veilige plek, 24-uurs zorg en een waardige oude dag. Geen goedkoop 'modulair pakketje' waarbij het wachten is op het fatale ongeluk. Het wordt tijd dat we de rekening van deze bezuinigingen niet bij de ouderen leggen, maar bij de politici die dit beleid hebben verzonnen.