Van Vrijheid naar Verheerlijking: Hoe De Telegraaf Bevrijdingsdag kaapt

Wat ooit begon als een dag van herdenking en feest, dreigt nu een tweede Koningsdag te worden. Geen reflectie op de offers van het verleden, geen serieuze overdenking van de huidige staat van onze vrijheid. Nee, liever een openluchtgala op de Amstel met Willem-Alexander en Máxima in de hoofdrol. Inclusief boottochtje en gezwaai, begeleid door het sentimentele “We’ll Meet Again”.

De symboliek is niet toevallig. Het koningspaar wordt letterlijk de vrijheid ingevaren, uitgezwaaid door het volk. Alsof ze zelf de belichaming zijn van de vrijheid. Alsof de monarchie, bij uitstek een antidemocratisch instituut, het middelpunt moet zijn van onze nationale bevrijding.

De journalistieke beschrijving van De Telegraaf is tenenkrommend. Het artikel over het 5 mei-concert noemt één keer terloops dat er “eerder op momenten protesten waren” — zonder context, zonder toelichting. Geen analyse over het feit dat steeds meer mensen zich ongemakkelijk voelen bij de rol van het koningshuis. Geen aandacht voor de groeiende onvrede over de parasitaire luxe waarin deze familie leeft, deels gefinancierd met belastinggeld van diezelfde ‘vrije’ burger.

Wat krijgen we wel? Lofzang op de glamour, de outfits, de entourage. Een verslag alsof het om een societyfeest gaat in plaats van een nationale herdenking. Een concertpresentatie waarin vooral BN'ers en kindermuziek de boventoon voeren, in plaats van reflectie, inhoud en debat.

Bevrijdingsdag gaat over het herwinnen van vrijheid. Over het doorbreken van dictatuur, van onderdrukking, van angst. Over het feit dat vrijheid nooit vanzelfsprekend is. En juist daarom is het zo schadelijk dat deze dag gekaapt wordt door een erfelijke elite die niets met volkssoevereiniteit van doen heeft.

Waar zijn de gesprekken over persvrijheid, over digitale censuur, over politieke correctheid die het vrije woord bedreigt? Waar is het eerlijke verhaal over hoe onze democratie vandaag onder druk staat van technocratie, Europese bemoeizucht en wokewaanzin?

Het antwoord: we krijgen het niet. Want in plaats daarvan krijgen we een sprookje voorgeschoteld. Eén waarin Willem-Alexander de rol van bevrijder speelt, terwijl de echte strijders — de verzetshelden, de oorlogsslachtoffers, de vrijheidlievende burgers van vandaag — volledig buiten beeld blijven.

Bij De Dagelijkse Standaard vinden we dat Bevrijdingsdag terug moet naar de kern. Geen georkestreerde PR-stunts. Geen mediadienstbaarheid aan het paleis. Maar een eerlijke, rauwe, confronterende viering van vrijheid. En ja, dat betekent ook ruimte voor kritiek, voor protest, voor ongemakkelijke vragen.

De vrijheid is van ons allemaal. Niet van de Oranjes. En zeker niet van De Telegraaf.