Wolf verlamt Nederland: bestuur radeloos, activisten blokkeren aanpak

Het resultaat? Wolven die openlijk mensen bijten en kuddes afslachten, blijven gewoon rondlopen. Boeren worden opgezadeld met de ellende, bestuurders kruipen weg, en het rechtssysteem wordt misbruikt door radicale actiegroepen. Nederland zit vast in een moeras van politieke lafheid en bestuurlijke chaos.

De cijfers liegen er niet om. Een wolf in Drenthe en Friesland doodde meer dan 100 dieren bij 17 aanvallen. Een andere beet een hardloper. Een derde, de “Springer” in Voorthuizen, slachtte tientallen stuks vee af.

Voor deze roofdieren zijn afschotvergunningen verstrekt. Maar effectief? Nul. Want iedere vergunning wordt direct aangevochten door actiegroepen die blijkbaar meer geven om de wolf dan om de veiligheid van mensen en de levens van boeren. Burgemeesters worden na een noodbevel zelfs als verdachten in een verhoorkamer gezet, alsof zij criminelen zijn.

De boodschap van Den Haag is duidelijk: boeren en burgers staan alleen. De wolf heeft meer rechten dan zij.

De rol van de dierenactivisten is schokkend. Clubs als Animal Rights en De Faunabescherming, vaak met directe lijntjes naar de Partij voor de Dieren, procederen alles kapot. Zij hebben de democratie gegijzeld: verkozen bestuurders kunnen niets beslissen zonder eerst bang te hoeven zijn voor rechtszaken, aangiftes en mediahetzes.

En de politiek in Den Haag? Die kijkt weg. De wolf wordt beschermd door Europese regels, en geen enkele minister heeft de ruggengraat om daar tegenin te gaan. Dus blijven de radicalen aan de knoppen draaien, en lijdt de samenleving.

Wat gebeurt er als een wolf daadwerkelijk wordt neergeschoten? Dan verandert een weiland in een plaats delict. Agenten, burgemeesters, boeren - iedereen wordt als verdachte behandeld. Er komen forensische onderzoeken, verhoren, rechtszaken. Terwijl de echte dader - de wolf die mensen en dieren aanvalt - vrij rondloopt.

Dit laat zien hoe verrot het systeem is. Onze rechtsstaat beschermt niet langer burgers, maar roofdieren. Bestuurders die hun verantwoordelijkheid nemen, worden kapotgemaakt door juridische mierenneukerij en activistische pressiegroepen.

Het wolvendebat is geen discussie meer over natuurbeheer. Het is een spiegel van een land dat gek geworden is. Waar boeren niet beschermd worden, waar burgemeesters hun handen niet durven branden, en waar de wet wordt misbruikt door extremisten.

De wolf is een roofdier. Punt. Hij hoort niet in ons dichtbevolkte land, waar kinderen naar school fietsen en waar boeren hun vee moeten beschermen. Iedere minuut dat dit doorgaat, kost het levens, geld en veiligheid.

Nederland moet kiezen: beschermen we onze burgers en boeren, of blijven we buigen voor activisten en Europese regeltjes? Want één ding is duidelijk: dit circus van angst en lafheid kan zo niet verder.