71 pro-Palestijnse activisten opgepakt in Groot-Brittannië – link met terreurgroep

In Londen, Manchester en Cardiff werden arrestaties verricht bij protesten waarbij activisten leuzen riepen, vlaggen zwaaiden en kleding droegen die direct verwees naar de inmiddels verboden organisatie. In Londen alleen al ging het om ruim veertig arrestaties.

En dat is volkomen terecht. Want wat begon als “vreedzaam protest”, is inmiddels doorgeslagen in sabotage, vernieling en intimidatie.

De Britse regering zette Palestine Action onlangs op de officiële lijst van terroristische organisaties – in dezelfde categorie als Hamas en al-Qaida. De aanleiding? Een reeks gewelddadige acties en sabotagecampagnes, waaronder een aanval eind juni op een luchtmachtbasis in Oxfordshire.

Daar werd voor ruim 7 miljoen pond aan schade aangericht. Militaire vliegtuigen werden besmeurd, installaties vernield. Volgens de regering gaat het allang niet meer om protest, maar om doelbewuste ontwrichting van de rechtsstaat en nationale veiligheid.

En terecht dus dat Groot-Brittannië zegt: tot hier, en niet verder.

Wat in Groot-Brittannië gebeurt, is een voorbeeld voor de rest van Europa. Want ook hier groeit het extremisme onder het mom van ‘Palestinasolidariteit’. In werkelijkheid gaat het om haat, geweldsverheerlijking, antisemitisme en sabotage.

Demonstraties waarbij vlaggen van terroristische organisaties worden meegedragen. Activisten die universiteiten bezetten, mensen bedreigen, of bedrijven fysiek aanvallen.

Dat is geen solidariteit. Dat is radicale ideologie verpakt in activisme.

In Nederland gebeurt hetzelfde. Palestine Action is hier weliswaar nog niet verboden, maar hun geestverwanten staan dagelijks op pleinen, universiteiten en gemeenteraadszalen met dezelfde leuzen, dezelfde methodes en dezelfde ideologische haat.

Wanneer gaan onze bestuurders dit serieus nemen?

Wanneer worden er grenzen gesteld aan activisme dat zich keert tegen onze samenleving, onze rechtsstaat en onze bondgenoten?

Als Groot-Brittannië het lef heeft om deze mensen aan te pakken, dan mag Nederland niet achterblijven. Want als je haat en terreur laat groeien onder het mom van protest, ondermijn je je eigen vrijheid.

De Britse aanpak laat zien dat je wél degelijk grenzen kunt stellen aan extreem activisme. En dat je, als overheid, ook nog steeds de rechtsstaat kunt verdedigen tegen wie haar actief probeert af te breken.

Wie in Gaza vrede wil, moet in Europa beginnen met het stoppen van georganiseerde haat en geweldsverheerlijking. En dat begint niet met excuses of gespreksgroepen – maar met handhaving, verbod en duidelijke lijnen.

Groot-Brittannië laat zien dat het kan. Nu de rest nog.