Amerikaanse wapens raken op – oorlog Oekraïne wordt onhoudbaar, vrede noodzakelijk

En dat terwijl Rusland – ondertussen – zijn oorlogseconomie op volle toeren laat draaien. Nieuwe drones, verse raketten, ongekende productieaantallen. Waar het Westen piept en kraakt onder budgetten, logistiek en publieke vermoeidheid, lijkt Rusland zich juist verder in te graven.

Het contrast is duidelijk: Rusland heeft zich aangepast aan een lange oorlog. Het Westen niet.

Volgens Amerikaanse media, waaronder Politico, worden onder meer raketten voor Patriot-luchtafweersystemen, precisieartillerie en lucht-luchtraketten voorlopig niet geleverd. Wapens die van cruciaal belang zijn voor Oekraïne om Russische aanvallen af te slaan – en die nu simpelweg niet meer beschikbaar zijn.

De woordvoerder van het Witte Huis zei het nog diplomatiek: “We moeten Amerikaanse belangen vooropstellen.” Maar wat dit in de praktijk betekent is duidelijk: Oekraïne staat er steeds meer alleen voor.

Na meer dan 66 miljard dollar aan militaire steun is de rek eruit. En dat niet alleen in Amerika. Ook in de EU beginnen landen te morren, budgetten te wankelen en stemmen op te gaan die zeggen: “Hoe lang nog?”

Tegelijkertijd wordt steeds duidelijker dat Rusland op alle fronten blijft produceren. Volgens zelfs pro-Kremlin denktanks is de productie van aanvalsdrones in mei met 17% gestegen ten opzichte van april.

Er zijn honderden aanvallen per maand – en Oekraïne kan het nauwelijks meer bijbenen. Alleen afgelopen weekend al werden 477 drones en 60 raketten op Oekraïense steden afgevuurd. Meer dan 200 drones werden uit de lucht geschoten, maar de schade blijft enorm.

En nog altijd weigeren de NAVO-leiders om het gesprek aan te gaan over wat nu onvermijdelijk is: onderhandelingen.

De afgelopen twee jaar zijn beheerst door één mantra: “Oekraïne moet winnen.” Maar wat is winnen, als het land steeds leger raakt, de bevolking uitgeput is, en de bondgenoten beginnen af te haken?

De waarheid is pijnlijk maar noodzakelijk: oorlogslust is geen strategie. Een conflict als dit eindigt niet in een “overwinning” zoals in een film – het eindigt met een akkoord. Een compromis. Een grens. Een pijnlijke, maar noodzakelijke uitweg.

Als zelfs de VS – de grootste wapenleverancier ter wereld – nu de leveringen moet stoppen om de eigen veiligheid niet in gevaar te brengen, dan is het tijd om een nieuw hoofdstuk te beginnen.

Rusland geeft geen krimp. Het Westen raakt uitgeput. Oekraïne bloedt. Het is hoog tijd dat de internationale gemeenschap – inclusief Nederland – de moed opbrengt om een diplomatieke weg te eisen. Niet vanuit lafheid, maar vanuit verantwoordelijkheid.

Vrede is geen zwaktebod. Het is het enige haalbare alternatief voor een eindeloze uitputtingsslag waarin alleen verliezers overblijven.