Karol Nawrocki wint Poolse presidentsverkiezingen: keiharde klap voor Tusk en eurofielen

Met net geen 51% van de stemmen was het een nek-aan-nekrace, maar wél een beslissende overwinning. Nawrocki, gesteund door de patriottische partij PiS (Recht en Rechtvaardigheid), neemt het stokje over van Andrzej Duda – eveneens een conservatief – en legt daarmee een dikke, stevige steen op het broze bouwwerk van de zieltogende regering-Tusk.

Waar Donald Tusk zich de afgelopen anderhalf jaar vooral ontpopte als loopjongen van Brussel en pleaser van Ursula von der Leyen, liet Nawrocki in zijn campagne één ding duidelijk blijken: Polen is een soeverein land en blijft dat ook.

Geen open grenzen. Geen woke-schoolboeken. Geen Brusselse bemoeizucht over rechtsstaat of cultuur.

De overwinning van Nawrocki is dus meer dan een persoonlijke zege — het is een signaal van de Poolse bevolking dat het hen menens is. Ze willen niet nóg een Tusk die vanuit Warschau Europese plannetjes uitvoert. Ze willen een president die Pal voor Polen staat.

In Nederland zijn we het misschien vergeten, maar in Polen heeft de president echt invloed. De president kan wetten vetoën. Dat betekent dat Tusk, die al een instabiele en ideologisch verdeeld kabinet leidt, nu te maken krijgt met een conservatieve waakhond in het presidentiële paleis.

Tusk had al moeite om zijn “grote hervormingsagenda” van de grond te krijgen. Met Nawrocki als president wordt dat zo goed als onmogelijk. En dat is niet minder dan fantastisch nieuws. Want die hervormingen waren niets meer dan sloopplannen van alles wat Polen Pools maakt.

De reactie van de linksliberale elite op deze verkiezingsuitslag is voorspelbaar: verbijstering, paniek en arrogantie. De EU ziet een nieuwe president die niet zonder meer achter hun klimaatplannen, migratievisioenen en genderagenda aanloopt.

Tusk zelf zal nu op eieren moeten lopen. Zijn coalitie, die bestaat uit alles van centrum tot radicaal-links, heeft geen ijzersterke binding — behalve de haat tegen PiS. Nu blijkt dat de kiezer die haat niet deelt, valt hun enige bindmiddel ook nog weg.

Het mooiste van deze uitslag is misschien wel dit: de elite dacht dat PiS voorgoed weg was. Ze dachten dat de kiezer de linkse “normalisering” van Polen wel zou slikken. Ze vergisten zich.

De stille meerderheid is niet zo stil meer. De Poolse burger wil géén regenboog op school, géén open grenzen en géén Brussel dat de scepter zwaait. Ze willen veiligheid. Stabiliteit. Eerlijkheid.

En daarom won Karol Nawrocki.

Wat in Polen gebeurt, is ook een signaal aan andere Europese landen — waaronder Nederland. Want terwijl hier partijen als NSC, VVD en BBB langzaam op drift raken in de richting van het eurofiele midden, laat Polen zien dat een nationaal-conservatieve koers wél degelijk de steun van het volk heeft.

Daarom is deze verkiezingsuitslag geen Pools incident. Het is een waarschuwing. En een kans.

Polen staat weer. Sterk, fier, en met een president die zijn volk wél serieus neemt. Karol Nawrocki is niet alleen de winnaar van deze verkiezingen — hij is een signaal van hoop voor elke Europeaan die gelooft in natiestaten, traditie en vrijheid.

Het is tijd dat ook Nederland dit geluid weer durft te omarmen.

Laat die vlag van soevereiniteit maar wapperen. In Warschau – en straks hopelijk ook weer in Den Haag. Want ja, daar zijn wel nieuwe verkiezingen voor nodig: tenminste NSC zal uit de coalitie gewerkt moeten worden.