Nationalist aan kop in Polen: komt er eindelijk weerstand tegen Brussel?

Een kleine voorsprong – maar wel eentje die veelzeggend is. Want deze verkiezing draait om meer dan alleen een president. Dit gaat om de toekomst van Oost-Europa. Wordt Polen het volgende land dat volledig in de armen van Brussel valt? Of blijft het, net als Hongarije en Slowakije, weerstand bieden tegen de linksliberale eenheidsworst die de EU oplegt?

De tegenstelling tussen beide kandidaten kon nauwelijks groter zijn. Aan de ene kant Nawrocki, eurosceptisch, kritisch op massamigratie, voorstander van nationale identiteit en historisch bewustzijn. Een man die wéét wat er op het spel staat: de ziel van Polen.

Aan de andere kant Trzaskowski, burgemeester van Warschau en pion van premier Donald Tusk, de eurofiele voormalig EU-president. Zijn campagne draait om ‘hervormingen’ en ‘versterking van de democratie’ – lees: het ontmantelen van het conservatieve beleid van de afgelopen jaren, het openstellen van Polen voor Brusselse bemoeienis, en het uitrollen van de bekende D66-achtige agenda.

Wie denkt dat deze verkiezing alleen Poolse implicaties heeft, snapt niets van wat er echt speelt in Europa.

De Poolse president heeft geen absolute macht – maar kan wel wetgeving tegenhouden. En met Tusk als premier is dat geen overbodige luxe. Als ook het presidentschap in handen komt van een linksliberale euroknecht, dan is het hek van de dam. Dan wordt Polen net als Nederland: een land dat z’n grenzen niet meer kan bewaken, z’n normen niet meer mag verdedigen, en z’n cultuur moet inruilen voor ‘diversiteit’.

Met Nawrocki als president kan er tenminste een tegenmacht ontstaan. Een man die niet buigt voor de praatjes van Ursula von der Leyen of Frans Timmermans, maar die opkomt voor de Poolse burgers. Burgers die in meerderheid hebben laten blijken dat ze genoeg hebben van migratiechaos, van gender-agenda’s, en van elites die hun leven bepalen vanuit vergaderzalen in Brussel.

Mocht Nawrocki deze verkiezing daadwerkelijk winnen – en dat weten we pas als de officiële uitslag komt – dan kunnen we voorspellen wat er gebeurt: de westerse media gaan los. Hij zal worden weggezet als ‘extreemrechts’, ‘anti-democraat’, ‘nationalistisch gevaar’.

Precies zoals ze dat deden met Trump, met Orban, met Wilders, met Le Pen.

Maar de vraag is: wanneer wordt het eindelijk eens ‘normaal’ om je eigen land te verdedigen?

Wat in Polen gebeurt, is tekenend voor de spanningen in heel Europa. De mensen willen verandering. Terug naar controle. Terug naar een gezonde samenleving met duidelijke grenzen, culturele trots en politieke onafhankelijkheid.

Als Nawrocki wint, is dat een klap in het gezicht van Brussel. Maar ook een teken van hoop voor al die Europeanen die zich in de steek gelaten voelen door hun eigen regeringen.

Of Nawrocki wint of niet – de peiling laat zien dat het Poolse volk niet slaafs volgt wat Brussel voorschrijft. En dát op zich is al een bemoedigend signaal. Europa is nog niet verloren.