Mesaanvallen in Duitsland exploderen: 29.000 in één jaar – en het wordt alleen maar erger

Gemiddeld 79 mesaanvallen per dag, aldus cijfers die Bild publiceerde. Dat zijn er dus 29.014 dit jaar alleen al, een stijging van bijna 11 procent ten opzichte van vorig jaar. Dat is, op z’n zachtst gezegd, ronduit alarmerend.

Volgens Rainer Wendt, voorzitter van de Duitse politiebond (DPolG), zitten we midden in een samenleving die in rap tempo verhardt. “De drempel om geweld te gebruiken is historisch laag. Het lontje wordt korter en korter. Zelfs bij banale ruzies grijpen mensen naar een mes,” zegt hij. En dat zie je terug in de praktijk: een meisje van 11 neergestoken op straat in Halle, een agent in Berlijn met een mes in zijn hals, en een bar in Bielefeld waar twee zwaargewonden vielen. Het zijn geen incidenten meer – het wordt het nieuwe normaal.

Strafrechtadvocaat Udo Vetter bevestigt dat beeld. “Messen zijn voor veel mensen een alledaags attribuut geworden. De drempel om het ook echt te gebruiken is laag.” Hij waarschuwt bovendien voor een gevaarlijk domino-effect: “Want als de één een mes bij zich draagt als wapen, nemen anderen er ook één mee – zogenaamd om zich te verdedigen.”

Er is nog een ander verontrustend aspect: onder jongeren is het mes niet alleen een wapen, maar ook een mode-item. “Vooral jongeren dragen het mes in hun broekzak zoals hun mobiel,” zegt Vetter. Klinkt absurd? Toch is het realiteit.

Wendt hamert daarom op het belang van vroege preventie. “We moeten ingrijpen op school. Het normaliseren van wapendracht onder jongeren moet een halt worden toegeroepen, voordat de samenleving eraan gewend raakt.”

Er klinkt ook scherpe kritiek richting de politiek. Manuel Ostermann, vicevoorzitter van de federale politiebond, neemt geen blad voor de mond: “De politiek moet nu met alle consequentie dit fenomeen indammen.” Zijn punt is glashelder: je kunt een probleem pas oplossen als je het durft te benoemen.

Vetter doet dat wel. “We hebben een geïmporteerd messenprobleem. In sommige cultuurkringen is het mes een statussymbool. Dat beïnvloedt het maatschappelijke klimaat in dit land,” zegt hij. Volgens hem botsen die ideeën over eer, verdediging en macht steeds vaker frontaal met de normen van de Duitse rechtsstaat.

Wat er nu gebeurt in Duitsland is geen tijdelijke golf van geweld – het is structureel. Een samenleving waarin het mes sneller getrokken wordt dan het gesprek begint. En dat is niet alleen een kwestie van cijfers en grafieken: achter elk getal schuilt een mens. Een slachtoffer. Een dader die soms niet meer nodig had dan een scheve blik.