Pensioen op je 70ste? Absurd plan uit Denemarken

Want laten we niet naïef zijn. In Nederland lopen we altijd een paar jaar achter, maar dezelfde trend is allang ingezet. Ook hier is de AOW-leeftijd gekoppeld aan de levensverwachting, en schuift die in stapjes steeds verder op. In 2030 mogen Nederlanders pas op hun 67 jaar en drie maanden met pensioen – en dat terwijl de levensverwachting stagneert. Het is een bureaucratisch moeras zonder uitzicht.

En de echte klap komt nog. Want als Denemarken ons voorgegaan is, zal er heus wel een “onafhankelijke commissie” opstaan die hetzelfde voorstelt in Den Haag. Steeds harder werken, steeds langer, voor een overheid die wél miljoenen over de balk gooit aan stikstofsprookjes, genderbeleid en Oekraïense oorlogskredieten.

De redenering is telkens dezelfde: “We worden ouder, dus moeten we langer werken.” Maar dat is een leugen in een nette jas. Natuurlijk worden we ouder – statistisch gezien dan. Maar wat zeggen gemiddelden over de mensen die écht zwaar werk doen? De dakdekker, de vrachtwagenchauffeur, de stratenmaker? Die mensen zijn fysiek gesloopt voor hun zeventigste. Zij hebben hun beste jaren dan allang gegeven.

In Denemarken wordt dat keihard zichtbaar. De NOS citeert een Deense dakdekker die zegt dat het “onrealistisch en onredelijk” is om door te moeten tot je zeventigste. Hij verwacht zich te moeten omscholen naar “een minder zwaar beroep”. Wat eigenlijk betekent: de fysieke arbeider mag zijn baan inleveren voor een goedkoop kantoorbaan-bureauwerkje, als dat al lukt. Alsof je op je 62e nog even een carrièreswitch maakt. Wat een wereldvreemdheid.

In Nederland is het niet veel beter. Alles is hier gekoppeld aan formules en rekenmodellen. De pensioenleeftijd stijgt “automatisch” met de levensverwachting, tenzij de politiek ingrijpt. Maar die politiek is zelden geneigd om iets terug te draaien – zeker niet als er ambtenaren zijn die zeggen dat het “onvermijdelijk” is.

En ondertussen? Ondertussen geven we miljarden uit aan opvang voor asielzoekers, klimaattransities, en de eindeloze geldverslindende steun aan de oorlog in Oekraïne. We hebben geld zat – als het niet voor de Nederlander zelf is.

Mensen die in de jaren '70 en '80 zijn geboren – mensen van mijn generatie – mogen zich serieus zorgen maken. Want als Denemarken op 70 uitkomt in 2040, dan zitten wij hier binnen tien tot vijftien jaar op 71, 73, misschien wel 75. Of gewoon: nooit met pensioen. Tot je erbij neervalt.

Wat het nog schrijnender maakt: jarenlang heeft de overheid mensen gedwongen premie af te dragen voor pensioen. Jongeren betaalden voor ouderen – en dachten dat hun beurt ook zou komen. Maar nu de kosten te hoog worden, schuift men de boel simpelweg voor zich uit. Een klassieke Ponzi-constructie. Jij betaalt nu, maar wat jij later krijgt? Dat is onzeker, uitgesteld, of gewoon afgeschaft.

De hardwerkende Nederlander wordt weer de dupe. Degene die netjes spaart, belasting betaalt, en zijn bijdrage levert, wordt uitgemolken tot op het bot. Terwijl de elite zich warmloopt voor wéér een “maatschappelijke transitie”, wéér een “urgente crisis”, en wéér een zak belastinggeld die daar naartoe moet. En ondertussen? Mag jij gewoon blijven werken. Tot je 70ste. Of langer.

Er moet een duidelijke streep getrokken worden. Het kan niet zo zijn dat mensen die hun hele leven hebben gewerkt worden veroordeeld tot een pensioen op papier – maar niet in de praktijk. Een waardig pensioen op een redelijke leeftijd is geen luxe, het is een kwestie van beschaving.

Nederland moet nee zeggen tegen deze onmenselijke trend. We moeten het recht op rust en waardigheid na een lang arbeidzame leven herwinnen. En dat kan alleen als we de politieke koers veranderen. Geen technocratisch bestuur, maar een volksgericht beleid. Geen globalistisch rekenmodel, maar gezond verstand.