Rellen Brussel na Marokko zege Afrika Cup: Kalasjnikov, brandstichting en straatjihad in Koekelberg

Wat volgde had niets meer te maken met uitbundige vreugde. Er werd vuurwerk op mensen en politie afgeschoten, voertuigen gingen in vlammen op en er doken beelden op van zwaar bewapende mannen. Dit was geen viering, dit was intimidatie en geweld in de openbare ruimte.

Vlaams Belang-parlementslid Sam van Rooy vatte het op X scherp samen: “Koekelberg (Brussel) anno 2025: #straatjihad met kalasjnikov, brandstichting en vuurwerk.” Hard geformuleerd, maar de beelden spreken voor zich.

Dit is geen “culturele expressie”, geen onschuldige jeugdigheid en geen los incident. Het is een terugkerend patroon dat zich al jaren herhaalt bij elke sportieve overwinning van Marokko: toeterende colonnes, vuurwerkbommen, vernielingen, brandstichting en politie die massaal moet uitrukken om de orde te herstellen.

De politiezone Brussel-West bevestigt dat zich zo’n 200 personen verzamelden bij Zwarte Vijvers. Wat begon als een feest, sloeg snel om in rellen. Er was sprake van brandstichting en het afvuren van vuurwerk richting agenten. Eén persoon werd aangehouden, en er loopt een onderzoek naar brandstichting. Dat De Lijn (Vlaams ov-vervoer red.) vooraf al bussen omleidt bij Marokko-wedstrijden zegt eigenlijk alles. De autoriteiten weten inmiddels precies wat er kan gebeuren. Dit is geen verrassing meer, het is ingecalculeerd risico.

En toch weigert men het probleem te benoemen. Het gaat altijd over “jongeren”, “supporters” of “onrust”. Nooit over structureel falende integratie, nooit over het feit dat een deel van de bevolking zich bij herhaling boven de wet waant en de straat opeist.

Iedereen ziet het patroon. Niemand durft het hardop te zeggen, uit angst voor het bekende r-woord. Maar realiteit verdwijnt niet door haar te ontwijken.

Wat hier zichtbaar wordt, is geen liefde voor voetbal, maar een gebrek aan respect voor de samenleving waarin men leeft. Openbare orde, veiligheid en eigendom worden ondergeschikt gemaakt aan groepsgedrag dat steeds agressiever wordt.

Wie te gast is in een land, hoort zich daarnaar te gedragen. Wie dat structureel weigert, confronteert de samenleving met een harde waarheid: integratie is hier mislukt. Zolang bestuurders blijven wegkijken, blijft dit zich herhalen. Niet één keer, niet per ongeluk, maar elke keer opnieuw. En ondertussen betaalt Brussel de prijs.

🚀 Steun ons via BackMe: https://dds.backme.org