Rellen, plunderingen en geweld in Parijs na PSG-winst: we weten wie

En we weten allemaal waarom. We weten allemaal wíe hier keer op keer verantwoordelijk voor zijn. Maar niemand die het hardop durft te zeggen in de politiek-correcte bubbel van Europa. Niemand die de oorzaak durft te benoemen, behalve de gewone burger die allang doorheeft dat het telkens dezelfde ‘jongeren’ zijn die van feest naar verwoesting springen.

Al vóór het einde van de wedstrijd begonnen de festiviteiten. Tienduizenden mensen verzamelden zich op de Champs-Élysées en in andere delen van Parijs. Wat begon als gejuich en vuurwerk, sloeg snel om in agressie en geweld. Politieagenten werden bekogeld met vuurwerk, winkels geplunderd, auto’s in brand gestoken. Op zeker één plek werd zelfs een Foot Locker volledig leeggeroofd.

131 mensen zijn aangehouden. En dan hebben we het alleen over de mensen die daadwerkelijk gepakt zijn. Hoeveel geweldplegers zijn ermee weggekomen?

Maar zoals altijd gaan de media voorzichtig te werk. Ze spreken over “fans”, over “jongeren”, over “een gespannen sfeer”. Terwijl de beelden en het patroon keer op keer hetzelfde zijn: kansparels die misbruik maken van elk moment om los te gaan.

De politie zette traangas en waterkanonnen in om de menigte uiteen te drijven. Pas rond 03.00 uur had de ME de Champs-Élysées enigszins onder controle. En intussen was het kwaad allang geschied: winkels kapot, straten in puin, brandweerlieden overspoeld door meldingen.

Het Franse ministerie van Binnenlandse Zaken noemde de relschoppers barbaren. Dat klopt. Maar dan moet je ook durven zeggen: wie zijn die barbaren? Waar komen ze vandaan? Waarom gebeurt dit bij elk groot sportevenement? Is dit “normaal” gedrag? Natuurlijk niet. Dit is verankerd in een cultuur van minachting voor de samenleving, het gezag en de rechtsstaat.

En de échte PSG-supporters? Die zitten met afgrijzen te kijken hoe hun overwinning wordt besmeurd door straatgeweld en asocialen die niets met voetbal hebben en alles met vernieling.

En wat doet president Macron? Die spreekt géén woord over de rellen. Die prijst het team, feliciteert Parijs en noemt het een “geweldige dag”. Dat terwijl zijn hoofdstad letterlijk in brand staat. De zoveelste weigering van de politieke elite om de realiteit onder ogen te zien.

Zolang dit patroon ontkend wordt, zal het blijven gebeuren. Zolang politici, media en burgemeesters blijven praten over “incidenten” en “uitzonderingen”, zal Parijs – en elke andere Europese stad – blijven branden bij elke viering.

Want laten we eerlijk zijn: hoe lang nog voordat dit ook bij ons weer gebeurt? We hebben het al vaker gezien. Ajax wint, de stad ligt in puin. Marokko wint op een WK, straten in Nederland worden vernield. Het patroon is overal hetzelfde.

En toch blijft de politiek zwijgen. Blijven de media draaien. Blijven burgemeesters knielen voor de multiculturele droom die keer op keer verandert in een nachtmerrie voor gewone burgers.

Bij De Dagelijkse Standaard stoppen we niet bij halve waarheden. Wij zeggen: dit is geen feestcultuur, dit is een importcultuur van geweld en onverschilligheid. En zolang dat niet wordt benoemd, zal het nooit veranderen.

PSG won. Maar Parijs verloor. En Europa? Dat blijft wegkijken van de waarheid die pal voor haar ligt. Wakker worden, nu het nog kan.