Musea schreeuwen moord en brand – want Trump pakt eindelijk hun linkse speeltuin aan

De NOS en andere media brengen het als een soort horrorverhaal: Trump voert oorlog tegen “diversiteit, gelijkheid en inclusie” in musea. Hij ontslaat een Nederlandse museumdirecteur, Kim Sajet, en neemt afstand van linkse instellingen die al jaren geen kunst meer maken, maar ideologische hersenspoeling met belastinggeld produceren.

De cultuursector gilt het uit. En dat is het grootste bewijs dat Trump het juiste doet.

Laten we niet om de hete brij heen draaien. De zogenaamde cultuurinstellingen die nu in paniek raken, zijn al jarenlang geen neutrale bastions van schoonheid, geschiedenis en educatie meer. Nee, ze zijn omgevormd tot activistische centra vol linkse ideologie, woke-propaganda en Amerika-haat.

De National Portrait Gallery? Die plaatst bij Trumps portret een opzichtig politiek statement over “mishandeling van macht” en “aanzetten tot opstand” – zonder erbij te vermelden dat hij in beide afzettingsprocedures volledig is vrijgesproken. Kunst? Nee, karaktermoord.

En dat met een jaarlijks budget van 1 miljard dollar, waarvan 60 procent uit staatssteun komt. Met andere woorden: de Amerikaanse belastingbetaler betaalt voor zijn eigen demonisering.

En natuurlijk wordt Trump belachelijk gemaakt omdat hij het Kennedy Center Theater opruimt. Zijn kritiek? Dat het theater is verworden tot een podium voor “Shakespeare alleen voor lesbiennes.”

Maar weet je wat het is? Hij heeft gewoon gelijk. De Amerikaanse kunstwereld is al jaren doordrenkt van identiteitsideologie, anti-westerse thema’s, blanke zelfhaat en klimaatpropaganda. Nergens ruimte voor trots, traditie of gewone mensen. Alles moet woke, inclusief en divers – behalve als het gaat om rechtse stemmen of patriottische kunst.

Dat hij nu schoon schip maakt, is geen censuur – het is bevrijding.

En ja, laten we de spiegel ook even op onszelf richten. Want dit soort instellingen, met hun hysterische reactie op elke vorm van conservatief geluid, zijn ook hier rijkelijk aanwezig. Van de Rijksakademie tot het Stedelijk Museum, van toneelgezelschappen tot filmfondsen – links activisme regeert.

Wie nog gelooft dat kunst hier ‘neutraal’ is, leeft onder een steen. Jaarlijks stromen miljoenen euro’s aan subsidie naar producties over racisme, transseksualiteit, kolonialisme en klimaattrauma. En wie het waagt daar kritiek op te leveren? Die krijgt het predicaat ‘onbeschaafd’, ‘fascist’ of ‘cultuurbarbaar’.

Trump prikt daar doorheen. En dat maakt hem – opnieuw – de enige die de moed heeft om tegen de gevestigde elite in te gaan.

Wij zijn vóór kunst. Vóór cultuur. Maar dan wél van mensen die het zelf willen en kunnen dragen. Geen gesubsidieerde staatskunst die wordt gebruikt om politieke ideeën op te dringen aan de samenleving. Kunst moet verbinden – niet heropvoeden.

En dat is waarom wij begrijpen dat de cultuursector nu bang is: ze zijn bang dat hun jarenlange privilege, hun heilige subsidieaura en hun woke-monopolie verdampt. En terecht.