Trump doet wat nodig is: 50% importheffing op staal is gerechtvaardigd

Waarom? Omdat Amerika jarenlang uitgebuit is door buitenlandse handelspartners. Door China. Door de EU. Door een systeem waarin goedkope, gesubsidieerde staaloverschotten de Amerikaanse markt hebben overspoeld, met als resultaat: sluitende fabrieken, verloren banen en economische afhankelijkheid.

Dat tijdperk is voorbij – althans, als Trump het voor het zeggen heeft en rechters geen roet in het eten gooien.

Trump snapt wat de kartelpolitici in Brussel, Den Haag en Berlijn weigeren te erkennen: een land dat zijn eigen staal niet produceert, is geen soeverein land. Het gaat hier niet om protectionisme uit politieke hobby, maar om strategische noodzaak. Staal is letterlijk de ruggengraat van infrastructuur, defensie, transport en industrie.

En zolang je afhankelijk bent van goedkope Chinese dumppraktijken of Japanse conglomeraten, sta je economisch met je broek op de knieën.

Daarom is het besluit om het invoertarief op staal naar 50 procent te tillen geen provocatie, maar zelfverdediging. Tegen oneerlijke concurrentie. Tegen strategische uitverkoop. Tegen globalistische uitbesteding die de arbeidersklasse in het Westen decennialang heeft uitgehold.

Wat Trump wél begrijpt – en de elite niet – is dat je een land niet opbouwt met internationale verdragen, maar met hard werk en nationale trots. Tijdens zijn bezoek aan de staalfabriek in Pennsylvania kondigde hij onder luid applaus aan dat iedere Amerikaanse staalarbeider binnenkort een bonus van 5000 dollar ontvangt. Niet als fooi, maar als beloning. Als erkenning.

Dat is het soort leiderschap dat de elite haat – maar waar gewone mensen wél op zitten te wachten.

Natuurlijk zijn de reacties van de gevestigde media voorspelbaar. “Protectionisme!” “Handelsoorlog!” “Trump saboteert de wereldeconomie!” Dat geroep hoorden we ook toen hij in 2018 de eerste staalheffingen invoerde. Wat gebeurde er? US Steel groeide. Banen keerden terug. De Amerikaanse industrie kreeg ademruimte.

Maar de globalistische commentatoren blijven maar vasthouden aan hun dogma’s. Open grenzen voor goederen, mensen en kapitaal – ook als het je samenleving sloopt. Trump denkt daar anders over. Gelukkig maar.

Wie nog durft te beweren dat deze tariefsverhoging onterecht is, heeft geen idee hoe de internationale staalhandel werkt. China produceert stalen overschotten tegen kunstmatig lage prijzen, vaak gesubsidieerd door de communistische staat. Europese bedrijven doen mee in de race naar de bodem, en Amerikaanse producenten kunnen het al jaren niet bijbenen – niet omdat ze slechter zijn, maar omdat ze oneerlijk behandeld worden.

Wat Trump nu doet, is de balans herstellen. Geen sancties, geen verbod – gewoon een eerlijk tarief. Wie op een eerlijke manier zaken wil doen, is welkom. Maar wie zijn economie laat draaien op dumpprijzen en staatssteun, moet de Amerikaanse markt niet zien als gratis afzetgebied.

Het is opvallend dat Europa zich juist in de tegenovergestelde richting beweegt. Hier worden boeren uitgeknepen, industrieën gedwongen te sluiten wegens CO₂-doelen, en worden nationale belangen ondergeschikt gemaakt aan de EU-regels. Terwijl Trump de staalindustrie beschermt, sloopt Europa zichzelf vrijwillig.

Wanneer komt er hier eindelijk een leider op die durft te zeggen: eigen volk, eigen industrie, eigen toekomst?

Bij De Dagelijkse Standaard steunen we beleid dat landen sterker maakt. Trump laat zien dat nationale industrie wél te beschermen is – als je de moed hebt om op te komen voor je eigen mensen.

Trump pakt door. Geen slappe compromissen, geen globalistische drogredenen. Gewoon: staal voor Amerika. Werk voor Amerikanen. En een toekomst die gebouwd is op kracht – niet op afhankelijkheid. Europe, kijk en leer.