Spanje zegt nee tegen NAVO-waan – en terecht

En wat blijkt? Het kan dus gewoon. Iemand hoeft maar “nee” te zeggen – en het hele plan dreigt in te storten. Sánchez houdt het hoofd koel waar anderen zich gek laten maken. Terwijl Brussel, Washington en Den Haag met open ogen in een militaire mega-uitgavenval lopen, kiest Spanje voor prioriteiten die écht iets met veiligheid en toekomst te maken hebben.

Onder druk van NAVO-chefje Rutte en de Amerikaanse president Trump, duwt Schoof keihard op een nieuw doel: 5 procent van het bbp naar “defensie”. Daarvan 3,5 procent voor directe uitgaven – artillerie, tanks, luchtafweer – en nog eens 1,5 procent voor “aanverwante zaken”: wegen, bunkers, bruggen. In gewone taal: oorlogseconomie-light.

Maar premier Sánchez trapt op de rem. Want die weet: 5 procent betekent keiharde bezuinigingen op alles wat burgers wél dagelijks raakt. Onderwijs. Zorg. Sociale zekerheid. In zijn brief schrijft hij dat het voorstel “onredelijk en contraproductief” is. En daar heeft hij natuurlijk groot gelijk in.

Het retorische frame is bekend: “de Russische dreiging”. Het is de kapstok voor alles. Honderden miljarden extra defensie-uitgaven? Dreiging. Meer NAVO, meer Amerika, meer wapenindustrie? Dreiging.

Maar Sánchez zegt terecht: “In Spanje voelt niemand zich bedreigd door Rusland.” En dat klopt. Spanje ligt geografisch ver van het Oekraïense front, kent geen mobilisatiekoorts, geen angstcampagnes, geen burgerpaniek. Daar kijken mensen naar hun energierekening, hun zorgkosten, en hun woonlasten.

En daar leeft het besef: elke euro die naar een raket gaat, gaat níet naar een gezin.

Wat doet Nederland intussen? Alles slikken. Rutte bouwt zélf aan het 5%-plan. Schoof doet daar als demissionair premier dapper aan mee. De Tweede Kamer steunt het. Media prijzen het als “visionair leiderschap.” Alsof een land dat nog geen brug kan repareren in Groningen, ineens tienduizenden nieuwe militairen en raketbunkers gaat bouwen.

Nederland loopt wéér vooraan in de EU-onderdanigheid. En straks draaien we wéér op voor de rekening, terwijl andere landen – zoals Spanje – zich er netjes aan onttrekken.

Spanje zegt: wij doen niet mee aan deze krankzinnige defensie-opdrijving. Wij gaan geen verzorgingsstaat opofferen om te voldoen aan de grillen van Brussel, Washington of Trump.

Wat Rutte “NAVO-leiderschap” noemt, is niets meer dan meelopen met een wapenindustrie die miljarden wil verdienen aan angst. Spanje prikt daar doorheen. Geen blokkade, geen ruzie, maar gewoon een stevig “nee”.

Zo eenvoudig kan het zijn. Hoog tijd dat Den Haag ook eens opkomt voor het échte nationale belang.