Screenshot Rapid Reponse 47 / X.com
Trump noemt Afghaanse schutter “gek”, Pipes: “Plotseling jihadsyndroom” – jihad, geen waanzin
Het Witte Huis is opnieuw opgeschrikt door bloedvergieten. Twee leden van de National Guard zijn neergeschoten bij een aanval recht onder de schaduw van de macht in Washington D.C. De dader? De 29-jarige Afghaan Rahmanullah Lakanwal – toegelaten tot de VS in 2021 tijdens de chaotische evacuatie uit Kabul, binnengekomen als “vluchteling”, goedgekeurd door het Biden-beleid van versnelde toelating.
En wat zegt president Trump? De dader was “completely insane” — helemaal gek. Daarmee creëert hij onbedoeld precies dát frame waar links zo dol op is: de individuele verwarde man, zonder ideologie, zonder motief, zonder patroon. Een willekeurig incident. Niet systemisch, geen jihad, geen radicalisering – slechts “gek”.
Maar wie al langer meeleest met Daniel Pipes – Amerikaans historicus en specialist in islamisme en radicalisering – herkent hier geen willekeur. Pipes waarschuwt al sinds 2006 voor wat hij het “Sudden Jihad Syndrome” (plotseling jihadsyndroom) noemt. Niet de klassieke terrorist die jarenlang onderdeel is van een netwerk, maar de ogenschijnlijk geïntegreerde migrant, buurtbewoner, collega of student die plots islamiseert, radicaliseert en geweld pleegt. Niet na jaren training in een kamp, maar na een innerlijke omslag.
Het patroon, schrijft Pipes, kent vier fases:
- Schijnbare integratie – studie, werk, vriendelijk, geen dossier.
- Religieuze intensivering – zichtbaarder geloof, meer orthodoxie, afstand van westerse gebruiken.
- Ideologische verschuiving – van religie naar politieke religieuze overtuiging; identificatie met islamitische strijders.
- Individuele actie – zonder netwerk, zonder organisatie, maar mét ideologisch motief.
Precies dat lijkt hier te zijn gebeurd.
Lees ook
Geen “incident”, maar een patroon
Lakanwal kwam in 2021 de VS binnen via een versnelde procedure. Fysieke identiteitsdocumenten waren vaak verdampt in de chaotische val van Kabul. Toch ging hij door de screening. Dat was politiek nodig, geen veiligheidsoverweging.
Jarenlang niets aan de hand — tot hij plots religieuzer werd, contacten kreeg met radicale online netwerken, en uiteindelijk gewapend toesloeg. Geen grote cel, geen complot. Maar wel ideologisch geweld. Een klassieke “Sudden Jihad”-aanval.
En dan terug naar Trump: was de dader “gek”? Pipes zegt: nee. Het is vaak geen mentale stoornis, maar ideologisch gemotiveerd geweld. Niet ISIS-gecoördineerd, maar wel ISIS-geïnspireerd. Niet gestuurd, maar wel gedreven.
De kernvraag is niet: ‘Waarom deed deze man dit?’
Maar: ‘Hoeveel van dit soort gevallen volgen nog?’
Beleidsvraag dus — geen psychiatrische.
De Verenigde Staten hebben sinds Bidens open-deurbeleid voor Afghaanse evacués meer dan 88.000 mensen toegelaten onder humanitarian parole, waarvan ook volgens de FBI en DHS “onbekend aantal” zonder volledige identiteitscontrole. Niet omdat de VS dat wilde, maar omdat het onmogelijk was om anders te handelen. Politiek opportunisme won het van nationale veiligheid.
Daniel Pipes schrijft hierover:
“Het Westen onderschat het fenomeen van de individuele jihadist – niet omdat hij organisatorisch gevaarlijk is,
maar omdat zijn aanval niet te voorspellen is.”
Het grote gevaar is dus niet de georganiseerde terreurcel, maar de geïndividualiseerde jihadist met een ideologische trigger. Zoals in Parijs, Fort Hood, Nice, Wenen, Manchester… en nu dus Washington D.C.
Help ons in de strijd tegen de geldverspilling! Vond u dit een goed artikel? De Dagelijkse Standaard blijft hameren op het belang van de Nederlandse burger. Geen blanco cheques voor het buitenland! Steun ons. Doneer vandaag nog via BackMe of maak uw bijdrage over op NL95RABO0159098327 t.n.v. Liberty Media. Samen houden we ze scherp!
En nu? Stop met de illusie van ‘mentale gezondheid’ als standaardverklaring
Niet elke dader is gek. Sommige daders zijn gemotiveerd. Ideologisch, religieus, radicaal. Dat vergt geen psychiatrie, maar veiligheidsbeleid, immigratiebeleid, screening, en vooral: erkenning van het probleem.
Het verhaal van Daniel Pipes is dan ook geen haatverhaal – maar een waarschuwingssignaal:
Wie radicalisering blijft wegmoffelen onder psychiatrische labels, creëert ruimte voor herhaling.
Ga verder met lezen
Dit vind je misschien ook leuk
Laat mensen jouw mening weten
Lees ook
Loading
