Trump speelt meesterlijk machtsspel: Geheim telefoontje met Maduro na totale luchtruimblokkade!

Aan boord van Air Force One bevestigde Trump gisteravond met die typische, onderkoelde bravoure dat het gesprek heeft plaatsgevonden. "Ik wil er verder niets over kwijt, ook niet of het goed of slecht ging. Het was een telefoongesprek," zei de president tegen de hijgende persmeute. Die stilte zegt meer dan duizend woorden. Trump houdt de kaarten tegen de borst, terwijl Maduro in Caracas waarschijnlijk het angstzweet van zijn voorhoofd moet vegen.

De context is cruciaal. Dit telefoontje komt niet uit de lucht vallen. Het komt op het moment dat de Verenigde Staten de duimschroeven maximaal hebben aangedraaid. Afgelopen weekend verklaarde Trump het luchtruim boven Venezuela "gesloten" voor drugsdealers en mensensmokkelaars. Een feitelijke blokkade.

Toen journalisten hem vroegen wat dat betekende en of hij dreigde met raketaanvallen, antwoordde Trump sardonisch: "Zoek er niets achter." Natuurlijk moet je er wel wat achter zoeken! Dit is psychologische oorlogsvoering van de bovenste plank. Je ontneemt je vijand zijn bewegingsvrijheid, je snijdt zijn geldstromen (drugs) af, en dan bel je hem op. Trump creëert een situatie waarin Maduro geen kant meer op kan, behalve de uitgang.

Waarom doet Trump dit? Omdat hij, in tegenstelling tot de slappe hap van Biden en de Europese Unie, snapt dat Venezuela geen normaal land is. Het is een socialistische heilstaat die is verworden tot het hoofdkwartier van de georganiseerde misdaad. De regering-Trump stelt terecht dat Maduro aan het hoofd staat van een "terroristische drugsbende". Hij is geen president, hij is een capo di tutti capi die zijn eigen volk laat creperen terwijl hij miljarden verdient aan cocaïnesmokkel naar de VS.

Jarenlang is er gepolderd. Er werden sancties opgelegd die half werden nageleefd. Er werd gepraat met de oppositie. Het haalde niets uit. Trump kiest voor de botte bijl. Hij erkent Maduro niet als leider en behandelt hem als het criminele probleem dat hij is.

Amerika-verslaggevers in Nederland, zoals Raquel Schilder, moeten toegeven: "Het is algemeen bekend dat ze willen dat president Maduro aftreedt." Joh, echt waar? Dat is al duidelijk sinds Trump in 2017 voor het eerst in het Witte Huis zat. Maar nu, in zijn tweede termijn, heeft hij de middelen en het mandaat om het af te maken.

Het telefoontje was waarschijnlijk de laatste waarschuwing. "Nico, je hebt twee opties. Je pakt een vliegtuig naar Cuba of Iran en we zien je nooit meer terug, of je blijft zitten en je eindigt zoals Noriega in Panama." Dat is de taal die dictators begrijpen. Geen VN-resoluties, maar gunboat diplomacy.

De spanning loopt op, maar de regie ligt volledig in Washington. Trump bepaalt het tempo. Hij sluit het luchtruim, hij belt, hij zwijgt. Het is een masterclass in machtspolitiek. Terwijl Europa bibbert en hoopt dat het "niet escaleert", is Trump bezig om een van de grootste brandhaarden op het westelijk halfrond te blussen. Niet met water, maar door de zuurstof weg te nemen. Maduro zit in de val, en Trump heeft de sleutel.