Trump wil Poetin tot vrede dwingen – maar waarom zou de Russische leider?

Want laten we eerlijk zijn: Rusland heeft het strategische overwicht. Het front schuift langzaam, maar gestaag in Moskou’s voordeel. Oekraïne verliest terrein, mankracht én moreel. En de NAVO? Die kampt met vastgelopen wapenproductie, oplopende politieke vermoeidheid en electorale onzekerheid in eigen huis. Waarom zou Poetin nu tekenen, als de overwinning aan de horizon lonkt?

In de praktijk is het front in Oekraïne langzaam aan het verschuiven. Niet met schokgolven, maar met volharding. Russische troepen boeken terreinwinst, Oekraïense linies worden dunner, het aantal dodelijke slachtoffers aan Oekraïense zijde stijgt. En de NAVO? Die komt wapens tekort, munitie is schaars, en herbewapening verloopt tergend traag.

Poetin hoeft dus niet te haasten. Zijn industrie draait op volle toeren. Zijn bondgenoten – Iran, Noord-Korea, China – leveren op eigen tempo. En zijn bevolking, hoe moe misschien ook, blijft volgen. In de kern geldt: Rusland kan oorlog voeren op lange termijn – het Westen niet.

Trump, de meester van de deal, heeft Poetin zogenaamd een ultimatum gegeven: voor 8 augustus moeten er “serieuze stappen” richting vrede gezet worden. Klinkt krachtig, maar is het dat ook?

Als je het spel machiavellistisch bekijkt, dan is dreigen met sancties tegen landen die Russische olie kopen – zoals India en China – niets meer dan symboliek. Poetin wéét dat het Westen op zijn tandvlees zit. En hij wéét dat Trump, ondanks zijn retoriek, Oekraïne liever kwijt dan rijk is.

Dus waarom zou Poetin nu buigen? Hij staat in de sterkste positie sinds het begin van het conflict. Zelensky is vermoeid. De NAVO is verdeeld. En Europa wordt nerveus. Dit is geen moment voor concessies – dit is het moment om druk te verhogen. Vanuit Russisch perspectief, tenminste.

Als iemand Poetin kan overhalen tot een (voor het Westen acceptabele) deal, dan is het Trump. Maar dat vergt méér dan dreigen. Dat vergt spelinzicht, machtsbalans en keiharde realpolitik.

Trump moet Poetin iets bieden wat belangrijker is dan de militaire winst: veiligheidsgaranties, territoriale erkenning, of internationale legitimiteit. En dat, laten we wel wezen, zal een prijs hebben. Want Poetin handelt niet uit moraal – hij handelt uit belang.

En dat belang is op dit moment glashelder: hij staat sterker dan ooit. De vraag is dus niet of er vrede kán komen, maar wat het Westen bereid is in te leveren om het zover te laten komen.

De situatie is helder: Rusland heeft het momentum, Oekraïne zit op zijn tandvlees, en het Westen verliest zijn politieke wil. Poetin heeft dus geen reden om nu in te binden – tenzij Trump hem iets spectaculairs weet te bieden.

Alleen een deal die Moskou als overwinning kan verkopen, heeft kans van slagen. Want geopolitiek draait niet om vrede, maar om macht. En macht is wat Poetin nu heeft.