Van memoires naar meltdown: Kamala Harris’ promotietour loopt uit de hand

Tijdens het gesprek met Norris begon een vrouw vanuit het publiek te roepen, waarop aanwezigen reageerden met een koor van “haal haar eruit”. Beveiligers grepen snel in en verwijderden de vrouw uit de zaal. Volgens videobeelden van aanwezigen waren er minstens twee verdere incidenten, waaronder een man die iets schreeuwde over genocide voordat ook hij werd afgevoerd.

Moderator Michele Norris reageerde op de onrust met een oproep tot respect: “We moedigen mensen aan om hun stem te laten horen, maar we willen dat ze respect tonen voor deze vrouw.” Het publiek reageerde daarop met applaus. Harris probeerde de spanning enigszins te breken met zogenaamd een vleugje ‘humor’: “En graag mijn naam correct uitspreken, alstublieft…”

De onderbrekingen in Chicago staan niet op zichzelf. Sinds de start van haar nationale boekentour eind vorige maand is Harris bij meerdere gelegenheden geconfronteerd met protesten. Haar boek 107 Days beschrijft haar presidentscampagne van 2024, die begon nadat president Joe Biden zich onverwacht uit de race terugtrok. Het werk biedt volgens de uitgever een kijkje achter de schermen van haar korte maar intensieve campagne: de interne spanningen, de politieke obstakels en de strategieën waarmee ze probeerde het vertrouwen van kiezers te winnen.

Het boek heeft vooral verdeeldheid en kritiek opgeroepen. Voormalig CNN-journalist Chris Cillizza schreef op zijn Substack: “Harris’ recente mediatour om haar memoires 107 Days te promoten, herinnert me eraan wat ik al lang wist: ze is simpelweg geen erg goede politica. En ze is er in al die jaren ook niet veel beter op geworden.” In een bericht op X stelde Cillizza bovendien dat Harris “niet sterk is in spontane situaties” en vaak spreekt “in wartaal”.

Ook binnen de Democratische Partij klinkt ongemak over het moment waarop Harris haar memoires uitbrengt. Strategist Gary South zei tegen The Hill dat de toon van het boek “merkwaardig negatief en weinig gracieus” is, en dat Harris in de gepubliceerde fragmenten “met wapperende armen en getrokken pistolen” uithaalt, terwijl ze “iedereen behalve zichzelf de schuld geeft van haar verlies.” Volgens South wekt dat weinig vertrouwen bij kiezers — zeker voor iemand die overweegt in 2028 opnieuw mee te doen aan de presidentsverkiezingen.

Wat bedoeld was als een herintroductie van Harris in de nationale politiek, lijkt voorlopig vooral de kwetsbaarheden van haar publieke imago bloot te leggen. De protesten in Chicago, de scherpe reacties van binnenuit haar partij en de mediakritiek schetsen het beeld van een politica die moeite heeft haar eigen verhaal terug te winnen. 107 Days was bedoeld als reflectie, maar dreigt uit te groeien tot een nieuw hoofdstuk in Harris’ voortdurende worsteling met geloofwaardigheid en publieke perceptie.