Kim Feenstra verwoordt wat velen voelen: “Dit is geen oorlog, dit is genocide”

Cultuur•13 jul , 10:00

Soms zegt één beeld meer dan duizend woorden. Een fragment op NOS toont hoe Israëlische burgers op een heuvel met verrekijkers toekijken hoe Gaza gebombardeerd wordt. Niet als slachtoffer, maar als toeschouwer. Sommigen met hun kinderen erbij. Alsof oorlog een spektakelstuk is geworden.

Dat beeld raakte veel mensen. Maar Kim Feenstra was één van de weinigen die ook haar stem durfde te verheffen. Fel, emotioneel, confronterend – maar ook volkomen begrijpelijk. Ze schreef op Instagram:

“Lekker je kinderen meenemen op een tripje om te laten zien hoe andere kinderen gebombardeerd worden. Wat een volk. […] Zijn er nog steeds mensen die dit blijven verdedigen? Gooi jezelf in een ravijn aub.”

En later:

“Dit is geen oorlog, NOS. Dit is genocide.”

Feenstra zegt wat velen al maanden denken maar niet durven uitspreken. Ze noemt het geweld bij naam. Ze wijst de morele lafheid van politici en media aan. En ze kiest – ongeacht de risico’s – de kant van de waarheid.

👉 Geen linkse intimidatie aan Nederlandse universiteiten. Stop de Hamasprotesten! Academici en studenten steunen openlijk terreursympathisanten, terwijl Joodse studenten zich onveilig voelen en worden weggepest. De maat is vol. ✍️ Teken vandaag nog deze petitie

Ze heeft een punt – en die moeten we serieus nemen

De verontwaardiging van Kim Feenstra is niet uit de lucht gegrepen. Haar uitspraak raakt precies de kern van het morele ongemak dat velen voelen: hoe is het mogelijk dat je als samenleving zo ver verwijderd raakt van empathie, dat je je kinderen meeneemt om naar luchtaanvallen te kijken?

Feenstra noemt daarbij terecht: “Niet elke Israëliër is zo. Niet elke Jood is zionist.” Ze maakt dus onderscheid, waar dat nodig is. Maar ze durft ook duidelijk te zijn over het structurele geweld dat ze ziet: een volk dat in Gaza wordt belegerd, geblokkeerd en gebombardeerd – dag in, dag uit.

En dat mensen zich hiertegen uitspreken, dat moet niet weggezet worden als “extreem” of “radicaal”, maar als menselijk.

Toch was haar ‘ravijn’-uitspraak misplaatst – juist omdat haar boodschap krachtig was

Juist omdat Feenstra met haar post zo'n belangrijk punt maakt, is het jammer dat ze zich liet gaan in haar woede. Haar opmerking “Gooi jezelf in een ravijn aub” is begrijpelijk in de context van diepe frustratie – maar het staat haaks op de oproep tot menselijkheid en vrede die ze verder zélf doet.

Als we écht geloven in een wereld waarin empathie, rechtvaardigheid en leven centraal staan – dan moeten we ook in onze woorden dat principe hooghouden. Want als we geweld willen stoppen, kunnen we niet met haat reageren op onverschilligheid.

Feenstra heeft dus volkomen gelijk in haar woede. Maar juist zij, als moedige stem in het publieke debat, verdient het ook om op dat punt kritisch naar zichzelf te kijken. Want haar boodschap is te belangrijk om onderuit te halen door één verkeerde zin.

Conclusie: een moedige stem met een duidelijke boodschap

In een wereld van laf wegkijken en politiek correcte stilte is het verfrissend dat iemand als Kim Feenstra de moed heeft om wél te spreken. Haar woorden komen voort uit een diep rechtvaardigheidsgevoel – en dat verdient respect.

Lees ook

Maar wie echt verandering wil, moet ook taalkundig opstaan tegen cynisme en wrok. Want als we kiezen voor de menselijke maat, dan moet dat in alles doorklinken – ook in hoe we reageren op onmenselijkheid.

Kim Feenstra stond op. En dat alleen al is meer dan de meeste BN’ers ooit durven. Nu is het aan de rest om haar boodschap serieus te nemen – en de nuance er niet uit te slaan, maar te omarmen.