Schokkend! UvA-docenten verdedigen studenten die juichen om moord op Charlie Kirk

Hun redenering? Het Powned-filmpje dat de reacties liet zien zou “misleidend” zijn. En de journalistieke keuze om juist die uitspraken uit te lichten, zou onderdeel zijn van een “xenofobe, seksistische en anti-intellectuele campagne van extreemrechts tegen universiteiten.”

Met andere woorden: in plaats van de studenten die geweld verheerlijken te corrigeren, vallen deze docenten de boodschapper aan.

De docenten vinden dat het filmpje niet representatief zou zijn, omdat slechts drie studenten aan het woord kwamen. Maar dat is volstrekt irrelevant. Het nieuws is niet dat alle studenten dit zeiden - het nieuws is dat er überhaupt studenten zijn die blij zijn met een politieke moord.

En dan wordt het nog erger. In hun stuk schrijven de docenten dat het toejuichen van een moord vooral gevaarlijk is omdat “het geweld tegen progressieve studenten zou kunnen legitimeren.” Dus het probleem is niet dat er iemand vermoord is, maar dat linkse studenten door zo’n sfeer ook doelwit zouden kunnen worden. Dit is een perverse omkering van waarden.

Wat dit vooral laat zien, is dat onze universiteiten niet langer bolwerken van vrije wetenschap zijn, maar broeinesten van woke-indoctrinatie. Studenten die zich conservatief uiten, worden verguisd. Studenten die een politieke moord toejuichen, worden verdedigd. En journalisten die dat blootleggen, worden zwartgemaakt.

Dit is geen incident. Dit is een patroon. De academische elite denkt niet in termen van goed en fout, maar in termen van macht en ideologie. Alles wat “rechts” is, moet kapot. Alles wat “links” is, wordt met de mantel der liefde bedekt.

Wat de reactie van deze docenten vooral duidelijk maakt, is dat zij hun moreel kompas volledig kwijt zijn. In plaats van jonge mensen bij te brengen dat geweld altijd fout is, schrijven ze academische pamfletten waarin ze journalisten neerzetten als extreemrechts en de haat tegen Kirk “begrijpelijk” noemen.

Dat is geen onderwijs. Dat is activisme. En het is activisme dat onze universiteiten vergiftigt.

De universiteiten zijn allang niet meer de neutrale instituten die ze zouden moeten zijn. Ze zijn bezet door activisten in toga. En zolang Den Haag niet ingrijpt, zal dit doorgaan.

De Tweede Kamer moet eisen dat universiteiten hun docenten aanspreken. Wie studenten leert dat het verheerlijken van moord en het hebben van haat jegens een anderdenkende “begrijpelijk” is, hoort geen academische vrijheid te hebben - maar disciplinaire maatregelen op zijn dak te krijgen.

Twee UvA-docenten hebben laten zien waar hun prioriteit ligt: niet bij waarheid, niet bij moraal, niet bij onderwijs, maar bij het beschermen van een woke-ideologie die zelfs politieke moord kan relativeren.

Dat mag Nederland nooit accepteren. Onze universiteiten horen bakens van beschaving te zijn, geen propagandamachines voor extremisme. Het is tijd om grenzen te stellen - hard, duidelijk, en zonder genade.