Victor Vlam slaat door: “Nieuwe vriendin Renze Klamer tast gezag journalist aan”

En dat vindt Vlam blijkbaar een groot probleem. Want, zo schrijft hij:

Serieus? Sinds wanneer is liefde “onhandig”? Sinds wanneer moeten publieke figuren hun geluk wegstoppen uit angst voor roddelaars?

Dit is geen mediakritiek. Dit is de moraalpolitie op volle toeren.

Wat is er werkelijk gebeurd? Klamer plaatste een foto die volgens sommigen duidde op een nieuwe relatie. Dat leidde - voorspelbaar - tot wat geroddel. Klamer heeft daar geen zin in en zet zijn hele Instagram maar op zwart om dat geroddel te beëindigen. Leuk? Dat niet. Maar een journalistieke misstap? Nee, dat al helemaal niet.

Gek genoeg vindt Vlam van wel. Die vindt dat Klamer zich had moeten inhouden. Dat hij “de bladen voedt”. Dat hij zijn geloofwaardigheid als journalist op het spel zet. Waarom? Omdat hij gelukkig is? Omdat hij dat moment op sociale media deelde?

Wat een bekrompen onzin. Wat een arrogantie van iemand die zich voordoet als analyticus, maar gewoon morele lessen uitdeelt alsof hij hoofdredacteur is van het Algemeen Fatsoensblad.

Het is niet Renze Klamer die roddelverhalen in stand houdt. Het is Victor Vlam zélf, die met zijn tweets olie op het vuur gooit. Die wéér een relletje creëert door er een probleem van te maken dat er niet is.

Als iemand ervoor kiest om iets persoonlijks te delen, dan is dat zijn goed recht. Je kunt dat smakeloos vinden, je kunt het negeren, maar om er een moreel oordeel aan te hangen en zijn journalistieke gezag ter discussie te stellen? Dat is gewoon karaktermoord.

De boodschap is duidelijk: alleen wie zich conformeert aan de brave, emotieloze norm van het Hilversumse clubje mag meedoen. Wie daar een beetje menselijkheid inbrengt, wordt publiekelijk terechtgewezen. Alsof het 1953 is.

Het is niet de Instagram-post van Klamer die gênant is - het is de bekrompen reactie van types als Victor Vlam. Hij bevestigt precies waarom zoveel mensen klaar zijn met de Nederlandse media: omdat ze geen afstand meer kunnen nemen van hun eigen morele bubbel.

Iedereen die een beetje buiten de lijntjes kleurt, wordt afgeschoten. Elk gevoel wordt geproblematiseerd. Elke emotie verdacht gemaakt. En dan maar verbaasd zijn dat de journalistiek totaal geen vertrouwen meer geniet.