Menstruatie op de werkvloer? Hou dat taboe in stand - privé is privé!

Maar laten we eerlijk zijn: dit taboe is volkomen logisch. Het is juist professioneel om privézaken privé te houden. Collega’s hoeven niet te weten dat iemand “bloedchagrijnig is omdat ze ongesteld is.” Dat is niet zielig, dat is normaal fatsoen.

De werkvloer is er om te werken. Vergaderingen zijn er om besluiten te nemen. En collega’s zijn er om samen resultaten te behalen - niet om elkaars hormoonhuishouding door te nemen.

Ja, mensen hebben gezondheidsklachten. Maar daar zijn huisartsen, vrienden en familie voor. Niet je manager, niet je collega’s, en al helemaal niet de koffiemachine. Professionele afstand is geen kilheid, het is gewoon gezond.

Het CBS meldde dat 80 procent van de vrouwen regelmatig gezondheidsklachten ervaart door menstruatie, zwangerschap of overgang. Dat kan best waar zijn. Maar het is géén reden om daar vergaderingen of werkoverleg mee te belasten.

Als iemand structureel hinder heeft, kan dat via normaal ziekteverzuim en afspraken met HR opgelost worden. Daar is geen “culturele doorbraak” of “taboe doorbreken” voor nodig.

Het idee dat dit taboe “doorbroken moet worden,” past naadloos in de slachtoffercultuur die ons land steeds meer verziekt. Alles moet bespreekbaar zijn, iedereen moet zijn of haar persoonlijke verhaal delen, en de werkvloer verandert in een zelfhulpgroep.

Dat is funest voor productiviteit, en het maakt mensen alleen maar kwetsbaarder. Het risico is dat elk ongemak een “recht” wordt en dat werkplekken veranderen in klaagzalen.

Menstruatieklachten, overgang, zwangerschap - het is allemaal reëel en vervelend. Maar dat betekent niet dat het onderdeel moet zijn van je professionele presentatie.

Privé is privé, werk is werk. Een gezond taboe mag blijven bestaan. Het zorgt voor grenzen, voor professionaliteit, en voor een werkomgeving waar prestaties centraal staan - niet persoonlijke lichamelijke details.