Het Europees Hof van Justitie heeft gesproken: Ursula von
der Leyen, voorzitter van de Europese Commissie, heeft onterecht cruciale
sms-communicatie met Pfizer-baas Albert Bourla achtergehouden. Het gaat om
berichten uit 2021, ten tijde van de omstreden miljardenovereenkomst waarbij de
EU 1,8 miljard doses van het coronavaccin bestelde. Von der Leyen onderhandelde destijds persoonlijk, buiten de
normale procedures om, en eigende zich alle eer toe voor het contract. Maar
toen journalisten om transparantie vroegen, hield zij de deur dicht. De zaak, die inmiddels bekendstaat als Pfizergate, is
uitgegroeid tot een krachtmeting over democratische controle, transparantie en
politieke verantwoordelijkheid in Brussel. The New York Times, dat de zaak
samen met journalist Alexander Fanta van netzpolitik.org aanspande, kreeg van
het Hof gelijk: de Europese Commissie had geen enkel recht om de sms-berichten
tussen Von der Leyen en Bourla achter te houden.
De Commissie probeerde zich er nog uit te praten met het
argument dat het zou gaan om 'kortstondige communicatie' — alsof
miljardencontracten via sms plots geen bestuurlijke documenten meer zouden
zijn.
Het oordeel van het Hof is vernietigend. Niet alleen moet de
Europese Commissie de proceskosten vergoeden, het schept ook een precedent:
politieke topfiguren kunnen zich niet langer verschuilen achter technische
details of semantiek wanneer het gaat om democratische controle. Chats, sms’jes
en andere digitale communicatie vallen net zo goed onder het
transparantieregime als e-mails en memo’s.
Wie controleert de machtigste vrouw van Brussel?
De weigering van Von der Leyen om inzage te geven, roept
serieuze vragen op over de macht van ongekozen functionarissen binnen de EU.
Wie controleert de machtigste vrouw van Brussel? Niet het Europees Parlement,
dat wegkijkt. Niet de lidstaten, die zwijgen. Zelfs de Europese Ombudsman en de
Rekenkamer — die eerder stevige kritiek uitten — werden genegeerd. Het idee dat
een bestuursvoorzitter eigenhandig contracten van tientallen miljarden euro’s
kan beklinken via sms, zonder verantwoording af te leggen, is ronduit
zorgwekkend.
Eerdere misstappen versterken het wantrouwen
Daarbij komt dat Von der Leyen geen onbekende is in het
wissen van digitale sporen. In haar vorige rol als Duits minister van Defensie
raakte ze al in opspraak vanwege het wissen van telefoondata in een ander
aanbestedingsschandaal. Die geschiedenis maakt haar rol in Pfizergate
des te wranger. Of de betreffende berichten ooit boven tafel komen, is hoogst
onzeker: de Commissie weigert te zeggen of de sms’jes gewist zijn.
De Europese Commissie schermt intussen met holle slogans
over ‘transparantie’ en ‘verantwoordingsplicht’. Maar woorden zijn goedkoop.
Daden, of liever: het gebrek daaraan, spreken boekdelen. Het huidige gedrag van
Von der Leyen ondermijnt het vertrouwen in de EU en voedt terecht de kritiek
dat Brussel een ivoren toren is geworden, waar macht zonder tegenmacht regeert.
Een klap voor het vertrouwen in de Europese Unie
Von der Leyen heeft met Pfizergate niet alleen haar
eigen positie ondermijnd, maar ook het institutionele gezag van de Europese
Unie beschadigd. De zaak toont pijnlijk aan wat er gebeurt als transparantie en
democratische controle worden ondermijnd door persoonlijke machtspolitiek.
📢 DDS blijft objectieve verslaggeving brengen — steun ons werk!
Bij De Dagelijkse Standaard geloven we in eerlijke journalistiek: feiten eerst, emotie later.
Steun ons onafhankelijke werk door te doneren via BackMe of maak rechtstreeks over naar NL95RABO0159098327 t.n.v. Liberty Media.
Samen houden we de waarheid levend!