Politiek en media sloegen alarm over Trump – en nu? Deal is dichtbij!

Maar nu, met nog een week te gaan tot de door Trump gestelde deadline van 1 augustus, blijkt een handelsakkoord tussen de Verenigde Staten en de Europese Unie plotseling binnen handbereik. Sterker nog: zowel EU-voorzitter Ursula von der Leyen als de Amerikaanse handelsminister spreken vol vertrouwen over een akkoord dat in de laatste fase zit.

De essentie van de deal is een importheffing van 15 procent op Europese producten. Dat lijkt fors, maar het is nagenoeg gelijk aan het gecombineerde tarief dat onder het huidige beleid al geldt (ongeveer 14,8 procent). Met andere woorden: de werkelijkheid is niet slechter dan de status quo – en zelfs beter dan menigeen maandenlang heeft durven voorspellen.

En dat roept een simpele, maar cruciale vraag op: waarom werd de Europese burger zo lang bang gemaakt?

Waarom kopten media wekenlang dat een economische ramp dreigde? Waarom stond de EU-politiek weken in een kramp? En waarom horen we nu ineens zelden meer over de tientallen miljarden die de Nederlandse economie zogenaamd zou verliezen?

Het antwoord laat zich raden. Alles wat Trump doet, wordt hier nog altijd geframed als een existentiële bedreiging. Of het nu gaat om immigratiebeleid, nationale veiligheid of – zoals nu – internationale handel, het narratief is steevast hetzelfde: Trump is onberekenbaar, extreem en gevaarlijk.

Maar wat blijkt in de praktijk? Trump zet stevig in, gebruikt harde onderhandelingen, maar komt wél tot tastbare resultaten. Eerder gebeurde dat al met Mexico, Canada en nu dus met de EU. Zijn aanpak mag onorthodox zijn, maar leidt tot afspraken waar beide partijen uiteindelijk baat bij hebben. En dat weten de topdiplomaten in Brussel heus ook.

Voor Nederland is dit goed nieuws. Onze havens draaien op wereldhandel, onze economie is sterk verweven met die van de VS. En hoewel sommige sectoren als staal en aluminium het nog zwaar zullen houden, is het overgrote deel van de Nederlandse export gebaat bij een stabiel en voorspelbaar handelsregime.

Toch hoor je die nuance nauwelijks. De media blijven hameren op de "verliezen" en de "onzekerheid". Maar wanneer Trump een realistische deal sluit die vergelijkbaar is met eerdere handelsakkoorden (zoals die met Japan), wordt dat hooguit met tegenzin gemeld – meestal gevolgd door een nieuwe alinea met waarschuwingen voor wat er eventueel nog mis zou kunnen gaan.

De ironie is schrijnend: maandenlang werd er gesproken over "weerbare Europese tegenmaatregelen". Er lagen complete heffingspakketten klaar tegen Amerikaanse goederen, zoals vliegtuigen en spijkerbroeken. Maar nu het erop aankomt, kiest Brussel eieren voor haar geld. En terecht. Want een echte handelsoorlog zou Europa veel harder raken dan Amerika.

De manier waarop de media én de politieke elite keer op keer hysterie creëren rond Amerikaanse binnen- en buitenlandse politiek is niet alleen vermoeiend, het is ronduit gevaarlijk. Het belemmert nuchtere besluitvorming en misleidt de burger.

Want wat leert deze hele episode ons? Dat het niet Trump is die onvoorspelbaar is – maar het Europese frame waarin hij telkens wordt neergezet.

De handelsdeal is dus goed nieuws. Maar het échte verhaal is dat we dit al maanden hadden kunnen weten – als we ons niet zo hadden laten leiden door paniekverhalen en projecties van ideologische aversie.