Foto: GagoDesign / Shutterstock.com
Shariacoup in Barendrecht: Megamoskee op bedrijventerrein ondanks verbod – petitie duizenden keren getekend
In Barendrecht speelt zich een scenario af dat in West-Europa inmiddels bijna een patroon is geworden. Een nieuwe stichting koopt een groot pand, presenteert het als voldongen feit en beroept zich vervolgens op religieuze vrijheid wanneer de samenleving zich afvraagt wat er precies gebeurt. Dit keer gaat het om het Islamitisch Centrum Barendrecht (ICB), dat voor 2,3 miljoen euro een gigantisch kantoorpand op bedrijventerrein Bijdorp heeft aangekocht. Het doel: de eerste megamoskee van Barendrecht realiseren.
De gemeente wist van niets. De gemeenteraad werd verrast. Buurtbewoners hoorden het pas toen het pand al was gekocht. En het bestemmingsplan? Dat verbiedt religieuze instellingen op deze locatie. Maar de initiatiefnemers zetten toch door.
Lees ook
Bliksemsnelle geldstroom en een schimmig financieel fundament
Binnen enkele weken zamelde het ICB miljoenen euro’s in via benefietavonden, giften in contanten en goud, en een complex investeringsmodel dat niemand buiten de inner circle lijkt te begrijpen. De stichting geniet bovendien van belastingvoordelen via een ANBI-status, bedoeld voor organisaties met een aantoonbaar maatschappelijk nut.
Daarbovenop werd een groot startkapitaal gestort door een onbekende donateur uit islamitische hoek. Of dat geld uit de Golfregio komt, blijft onduidelijk. In Nederland kijkt niemand meer op van religieuze projecten die uiteindelijk blijken te zijn bekostigd door buitenlandse fondsen die hier parallelle gemeenschappen willen versterken.
Voor Barendrechters voelt het wrang: gewone gezinnen die ploeteren op hun hypotheek en boodschappen, tegenover een stichting die in recordtempo miljoenen mobiliseert en een compleet dorp voor een voldongen feit stelt.
De boodschap achter de glossy presentaties
De initiatiefnemers, geleid door Khalid Kassrioui en imam Azzedine Karrat, presenteren zich keurig: nette pakken, gemodelleerde plannen, vriendelijke filmpjes. Maar in promotievideo’s sluipt een andere ondertoon binnen. De verwijzing naar Tarik ibn Ziyad, de veroveraar die in 711 Spanje binnenviel, valt bij veel inwoners verkeerd.
Het idee van “de zee achter je, de vijand voor je” doet niet denken aan een buurtcentrum, maar aan ideologische expansiedruk.
Voor critici past dit in een bredere trend: het optrekken van eigen infrastructuur, eigen voorzieningen en eigen netwerken die steeds minder raakvlak hebben met de seculiere rechtsorde waar Barendrecht op gebouwd is.
Illegale activiteiten, dwangsommen en juridische strijd
De gemeente Barendrecht is duidelijk: een moskee op een bedrijventerrein is in strijd met het bestemmingsplan. Sterker nog, het ICB kreeg een dwangsom van 20.000 euro omdat er al religieuze activiteiten plaatsvonden in het pand. De stichting vocht dit aan en kreeg tijdelijk uitstel van de rechter, maar de juridische strijd is nog verre van voorbij.
Wethouder Lennart van der Linden benadrukt dat regels gelden voor iedereen. Maar een groeiende groep inwoners vreest dat religieuze claims uiteindelijk als breekijzer zullen worden gebruikt om handhaving te ondermijnen.
Een dorp dat wakker wordt
Wat Barendrecht misschien nog het meest verraste, is de snelheid waarmee het verzet groeide. De petitie “Geen moskee Barendrecht” behaalde binnen korte tijd bijna 4.000 handtekeningen. Dat is voor een dorp van deze omvang aanzienlijk.
Uit reacties spreekt een duidelijk sentiment:
- Barendrecht wil geen parallelle samenleving naast de bestaande.
- Men vreest voor verkeer, parkeeroverlast en sociale spanningen.
- Men ziet in dit project geen gewone geloofsgemeenschap, maar een machtsverschuiving.
“Barendrecht is een christelijk dorp en moet dat blijven,” schrijven velen. Anderen verwijzen naar de problemen in steden waar grootschalige islamitische infrastructuur al jaren onder spanning staat.
De bredere context: demografie en bestuurlijke zwakte
Nederland stevent volgens prognoses af op vier miljoen moslims binnen 25 jaar. In dat licht zien veel Barendrechters dit project als meer dan een lokaal incident. Het voelt als een blauwdruk van wat er in tientallen gemeenten zal volgen: snelle aankopen, financiële ondoorzichtigheid, beroep op rechten, en een politiek-bestuurlijke elite die achter de feiten aanloopt.
Onze openheid wordt gebruikt als hefboom. Onze traagheid als tactisch voordeel. Onze conflictmijding als stille uitnodiging.
Wat nu?
Barendrecht staat op een kruispunt. De vraag is niet alleen of deze megamoskee juridisch past, maar of het dorp wil toestaan dat zijn sociale structuur verandert zonder inspraak, zonder democratische legitimiteit en zonder transparantie.
Steeds meer inwoners eisen simpelweg dat de bestaande regels gehandhaafd worden. Niet uit vijandigheid tegen religie, maar uit bescherming van woonwijken, leefbaarheid en samenhang. Of het zover komt, hangt af van één ding: ruggengraat. Barendrecht verdient in elk geval een eerlijk debat, geen voldongen feiten.
Help ons in de strijd voor ons eigen volk!Vond u dit een goed artikel? De Dagelijkse Standaard verzet zich tegen de open-grenzen-gekte van Brussel. Steun onze journalistiek. Doneer vandaag nog via BackMe of maak uw bijdrage over op NL95RABO0159098327 t.n.v. Liberty Media. Samen houden we de poort dicht!
Ga verder met lezen
Dit vind je misschien ook leuk
Laat mensen jouw mening weten
Lees ook
Loading
