Aanranding minderjarig meisje Hardenberg: burgemeester bevestigt link met AZC Marslanden

Wat volgt vanuit het lokale bestuur? Geen harde conclusies, geen fundamentele koerswijziging, maar bekende reflexen: meer politie, extra verlichting en overleg met het AZC. Pleisters, terwijl de wond blijft bloeden.

Op donderdagmiddag 4 december werd een minderjarig meisje aangerand op de Kamferbekestraat in Hardenberg. Een dag later hield de politie een 27-jarige man uit de gemeente Hardenberg aan. Burgemeester Maarten Offinga (CDA) bevestigde in de gemeenteraad dat er een verband is met het asielzoekerscentrum Marslanden.

Offinga verklaarde dat hij direct na het incident contact opnam met politie, beveiliging en het AZC, op basis van wat hij omschreef als een “bepaalde indicatie”. Dat is opvallend, aangezien hij normaal gesproken terughoudend zegt te zijn met het ingaan op individuele zaken. Dit keer deed hij dat wel, omdat het incident volgens hem “een grote impact heeft op het veiligheidsgevoel in de wijk” en diepe sporen nalaat bij de familie.

Voor bewoners van Hardenberg komt dit niet uit de lucht vallen. Al jarenlang worden klachten geuit over overlast rondom het AZC Marslanden. Winkeldiefstallen, intimidatie van vrouwen, drugsgebruik en ongewenst gedrag worden structureel gemeld. Het gevoel van onveiligheid groeit, maar structurele oplossingen blijven uit.

En nu is er een grens overschreden. Een jong meisje, aangerand op klaarlichte dag, in haar eigen buurt. Het is precies het scenario waar bewoners al jaren voor waarschuwen.

In plaats van de kern van het probleem te benoemen, kiest burgemeester Offinga voor voorspelbare maatregelen. Hij belooft extra politie-inzet en onderzoekt de mogelijkheid van aanvullende straatverlichting. Daarnaast wordt het overleg met het AZC geïntensiveerd.

Maar de vraag dringt zich op: hoe vaak hebben we dit draaiboek al gezien? En hoe vaak is gebleken dat het niet werkt?

Zolang de instroom van risicogroepen doorgaat, blijven gemeenten dweilen met de kraan open. Meer verlichting verandert niets aan cultuurverschillen, normen die botsen of een asielbeleid dat veiligheid structureel onderschat.

Dit is geen losstaand geval. Door het hele land zien we hetzelfde patroon: ernstige incidenten, bestuurlijke schrikreacties en vervolgens lapmiddelen. Steeds weer wordt geweigerd te erkennen dat het probleem dieper ligt dan handhaving alleen.

We investeren miljarden in opvangcentra voor mensen uit onveilige regio’s, terwijl onze eigen kinderen hun vrijheid en veiligheid stukje bij beetje verliezen. Dat is de harde realiteit waar steeds meer Nederlanders mee worden geconfronteerd.

Onze meisjes verdienen een land waarin zij veilig over straat kunnen. Niet alleen overdag, niet alleen met extra lampen, maar altijd. Dat vraagt om meer dan symptoombestrijding. Dat vraagt om politieke moed, om grenzen stellen en om eindelijk erkennen dat het huidige asielbeleid faalt.

Hoeveel van dit soort verhalen moeten we nog lezen voordat er echt wordt ingegrepen? Tijd voor actie. Geen pleisters meer.

🚀 Steun ons via BackMe: https://dds.backme.orgOf maak uw bijdrage over op NL95 RABO 0159 0983 27 t.n.v. Liberty Media. PS: Zet uw e-mailadres erbij voor onze exclusieve SubStack-columns!