Femke Halsema onder vuur: Misleidende cijfers over zedendelicten asielzoekers

Halsema deelde een grafiek die de absolute aantallen verdachten van seksuele misdrijven per nationaliteit laat zien. Links in haar grafiek: het aantal verdachten onder autochtonen torent boven alles uit, terwijl nationaliteiten zoals Afghaans, Somalisch, Iraaks en Syrisch amper een rimpeling veroorzaken. Haar punt? De cijfers zouden suggereren dat asielzoekers maar een klein deel van het probleem vormen. Maar rechts in dezelfde grafiek, waar de cijfers zijn omgerekend naar verdachten per 10.000 mannen, kantelt het beeld volledig. Plots springen asielzoekers eruit:

Halsema’s commentaar? Ze noemt de relatieve cijfers “goochelarij” en suggereert dat deze worden misbruikt om asielzoekers in een kwaad daglicht te stellen. Maar hier slaat ze de plank volledig mis, en Dr. Jan van de Beek legt genadeloos bloot waarom.

In een messcherpe reactie op X maakt Van de Beek gehakt van Halsema’s claims. Hij noemt haar aanpak “demagogie met cijfers” en wijst erop dat absolute aantallen zonder context misleidend zijn. Zijn eenvoudige rekensom voor 2022 spreekt boekdelen:

In absolute aantallen lijkt het alsof autochtonen het probleem domineren, maar dat is een optische truc. De Nederlandse bevolkingsgroep is ruim 100 keer groter dan de genoemde asielzoekersgroepen. Relatief gezien is de oververtegenwoordiging van asielzoekers in zedendelicten met een factor 10 schokkend. Van de Beek: “Als je absolute aantallen laat zien zonder de omvang van de bevolkingsgroepen, zoals Halsema doet, dan is dat extreme misleiding.”

In zijn boek Migratiemagneet Nederland gaat Van de Beek nog verder. Hij corrigeert voor factoren zoals leeftijd en kijkt naar een periode van tien jaar, wat een nog genuanceerder maar evengoed alarmerend beeld oplevert. Hij benadrukt ook dat het CBS werkt met nationaliteit in plaats van migratieachtergrond, wat de cijfers verder kan vertekenen. Een eerlijker vergelijking, zegt hij, zou zijn om groepen in te delen in Nederlandse, westerse en niet-westerse achtergrond. Zijn grafiek toont dat niet-westerse mannen (18-45 jaar) 20% van de bevolking uitmaken, maar 42% van de seksuele delicten voor hun rekening nemen – een oververtegenwoordiging met een factor 2. Voor asielherkomstlanden is die factor zelfs 10.

Halsema’s poging om de relatieve cijfers af te doen als “goochelarij” is niet alleen statistisch onjuist, het is ook een klassiek voorbeeld van het bagatelliseren van een probleem. Door de nadruk te leggen op absolute aantallen zonder context, lijkt ze bewust de ernst van de oververtegenwoordiging van asielzoekers in zedendelicten te willen downplayen. Dit past in een patroon: Halsema staat bekend om haar linkse dogma’s en haar neiging om ongemakkelijke waarheden te omzeilen. In plaats van het probleem aan te pakken, wijst ze met een beschuldigende vinger naar degenen die de cijfers wél eerlijk presenteren.

Van de Beek vat het treffend samen: “Halsema illustreert uitstekend het taboe rond het bespreken van migratie en criminaliteit.” En dat is precies het probleem. Door de realiteit te verdraaien, ondermijnt Halsema het vertrouwen van Amsterdammers in hun bestuur. De stad verdient een burgemeester die feiten onder ogen ziet, niet een die zich verschuilt achter retoriek en misleidende grafieken.

Femke Halsema’s optreden in deze zaak is een pijnlijke demonstratie van haar statistische onkunde en politieke vooringenomenheid. Terwijl Dr. Jan van de Beek met harde cijfers en heldere analyses de oververtegenwoordiging van asielzoekers in seksuele misdrijven aantoont, kiest Halsema voor demagogie en ontkenning. Amsterdammers verdienen beter dan een burgemeester die feiten verdraait om haar eigen wereldbeeld in stand te houden. Het is tijd dat Halsema haar verantwoordelijkheid neemt – niet alleen voor de stad, maar ook voor de waarheid.