Rode Kruis luidt noodklok: opvang Oekraïners vol - maar waarom zijn ze hier nog?

De verhalen zijn volgens het Rode Kruis “schrijnend”: gezinnen die dagenlang op stations bivakkeren, jongeren die zwerven, baby’s die in auto’s slapen. En inderdaad, dat klinkt afschuwelijk - maar het legt vooral één ding bloot: Nederland kan dit simpelweg niet meer aan.

Gemeenten geven het zelf toe: alle 97.000 opvangplekken zijn bezet. Er is geen ruimte meer, geen geld, en geen draagvlak. Toch blijven er maandelijks honderden Oekraïners binnenkomen.

En Den Haag? Dat schuift het probleem door. Tijdelijke financiering, tijdelijke regels, tijdelijke bedden. Maar intussen ligt de rekening bij de burger: volle opvanglocaties, hoge belastingen, en nóg meer druk op woningmarkt en zorg.

Natuurlijk, er wordt nog steeds gevochten in delen van Oekraïne. Maar laten we eerlijk zijn: een groot deel van het land is relatief veilig. Mensen kunnen daar prima wonen, werken en hun leven opnieuw opbouwen.

Waarom moeten zij koste wat kost hier blijven, terwijl Nederlandse gezinnen geen huis kunnen vinden en ouderen geen zorgplek? Het antwoord is simpel: omdat de politiek weigert de harde keuze te maken.

De VNG zegt al maanden dat de opvang “kritiek” is. Gemeenten willen zelfs langer lopende contracten afsluiten, maar verhuurders weigeren: ze zien dat dit geen toekomst heeft. Iedereen voelt dat dit onhoudbaar is.

Maar in Den Haag blijft men de illusie ophouden dat dit nog jaren kan doorgaan - terwijl de realiteit voor onze neus ligt: Nederland zit vol.

De verhalen van mensen die in auto’s slapen zijn triest. Maar de conclusie moet zijn: wij kunnen dit niet meer oplossen.

Het is tijd dat Den Haag ophoudt met sprookjes over opvangcapaciteit en eerlijk zegt: Oekraïners moeten terug naar hun eigen land, zodra dat kan. In grote delen van Oekraïne kan dat nú al.

Want zolang dit kabinet blijft wegkijken, worden niet alleen Oekraïners de dupe, maar ook de Nederlanders die hun land uitgewoond zien worden.