Leon de Winter: “Media wekken de antisemitische mythe van de Jood als kindermoordenaar weer tot leven”

In zijn scherpe column in De Telegraaf legt Leon de Winter de vinger op de zere plek: de propaganda die Joden opnieuw wil neerzetten als gewetenloze kindermoordenaars. De beeldtaal is niet willekeurig. Ze is historisch geladen, doelbewust vormgegeven en getimed om maximale morele woede op te wekken richting de Joodse staat.

“Dat oude ding is terug,” schrijft Israëlisch commentator Haviv Rettig Gur op X. Hij ziet exact wat hier gebeurt: de Jood als boeman van het christelijk onderbewustzijn, in een nieuw jasje. Gaza als Golgotha, en Israël als moorddadige Romeinse soldaat.

De foto’s zijn écht maar niet spontaan. Ze zijn geposeerd. Dezelfde moeders en kinderen verschijnen in meerdere sessies, soms met de kindergezichtjes in beeld, soms juist niet om dat heilige pietà-effect maximaal te benutten. De compositie is dus niet het gevolg van een toevallige momentopname, maar van bewuste regie. Zoals De Winter schrijft: "Er zijn heuse fotoshoots geweest met hun kindjes als props."

De kinderen? Die lijden vaak niet aan honger, maar aan aangeboren afwijkingen als gevolg van het schrikbarend hoge aantal consanguiene huwelijken (tussen neven en nichten): in Gaza zo’n 40%. Daar wordt door geen enkele verslaggever bij stilgestaan.

En dan plaatst de NRC, nota bene, onder zo’n geposeerde foto de kop: “Uithongering als wapen van Israël.” Een absurde claim. Er is géén bewijs dat Israël voedsel als wapen inzet. Sterker nog: Israël levert voedsel, brandstof en medische goederen aan Gaza en Hamas rooft en controleert.

Maar feiten doen er niet toe als de beeldtaal zo krachtig inspeelt op diepgewortelde emoties. En precies dát maakt het gevaarlijk: we zijn terug bij de bloedsprookjes van de Middeleeuwen. De mythe van de Jood als kindermoordenaar is gereanimeerd door progressieve redacties die zichzelf kennelijk als de morele elite zien. Deze keer niet met tekeningen van demonische rabbijnen, maar met esthetische foto's, strategisch geplaatste headlines, en het stilzwijgen van de context.

De Winter stelt een terechte vraag: waar is deze morele hysterie bij rampen in Afrika? Alleen al in Soedan lijden 25 miljoen mensen honger. Geen spoedzitting. Geen nooddebat. Geen headlines. Geen moeders met kindjes op de voorpagina. Geen camera’s.

Waarom dan wél Gaza? Omdat Gaza projectie is. Een projectie van Westers schuldgevoel, van cultureel zelfhaat, van moreel exhibitionisme. Gaza is het toneel waarop Westerse media hun eigen quasi-religieuze verlossingsverhaal willen opvoeren, met Israël als de duivel. En de Jood als zondebok.

De Winter laat er geen twijfel over bestaan: dit is geen gewone berichtgeving meer. Dit is beeld-propaganda met een antisemitisch residu, oud als de Middeleeuwen, verpakt in moderne fotografie en morele pose.

De beelden zijn echt. De teksten zijn gelogen.