Macron breekt met hypocrisie: Palestina wordt eindelijk erkend

Macrons besluit is geen “symboolpolitiek,” zoals critici beweren. Het is een daad van moed. Een boodschap aan Israël: er is een grens aan arrogantie, aan bezetting, aan systematisch machtsmisbruik.

Zolang de Palestijnen worden behandeld als tweederangs burgers – zonder staat, zonder rechten, zonder toekomst – is echte vrede onmogelijk. Israël heeft dat jarenlang aangemoedigd en benut. Met steun van de Verenigde Staten en stilzwijgen van Europa bouwt het al decennia illegale nederzettingen op Palestijns grondgebied, verplaatst het burgers, sloopt huizen, en bouwt een apartheidsmuur die hele gemeenschappen afsnijdt van hun land, werk en familie.

Wie daartegen niets zegt, is medeplichtig. Macron doet wél iets. Hij zegt: genoeg. Als Israël werkelijk vrede wil, dan zal het de Palestijnen moeten behandelen als mensen met rechten. En dat begint bij erkenning.

De waarheid is dat de zogeheten “tweestatenoplossing” al jaren door Israël zelf wordt gesaboteerd. Telkens als onderhandelingen op gang komen, volgt er een nieuwe uitbreiding van nederzettingen. Telkens als de Palestijnen diplomatie zoeken, komt er een bombardement op Gaza of een militaire inval in Jenin. Het is Israël dat consequent laat zien géén partner te willen zijn in vrede, maar alleen in overheersing.

De erkenning van Palestina dwingt Israël eindelijk tot nadenken. Tot heroverweging van zijn tactieken. En tot het besef dat de wereld niet oneindig toekijkt hoe miljoenen mensen onder bezetting leven, zonder toekomstperspectief.

Frankrijk zet een moedige stap, maar dit mag geen eenzaam initiatief blijven. Duitsland, Nederland, Spanje, Italië – het is de hoogste tijd dat ook zij hun rug rechten en breken met de zwakte die de Palestijnen al generaties lang in de steek laat.

Zonder erkenning is er geen dialoog. Zonder dialoog geen oplossing. En zonder oplossing is het geweld aan beide kanten gedoemd om voort te duren.

Wie werkelijk geeft om Israël, wie werkelijk geeft om de Joodse toekomst in het Midden-Oosten, die begrijpt: alleen door gerechtigheid voor de Palestijnen kan er duurzame vrede ontstaan.