Netanyahu biedt Qatar excuses aan na bombardement: Israël overschrijdt opnieuw grenzen

Leuk hoor, excuses. Maar niemand die dit serieus kan nemen. Israël heeft keer op keer laten zien dat er geen grenzen meer zijn aan wat het denkt te kunnen doen. Van Gaza tot Libanon, en nu dus zelfs Qatar: Netanyahu’s regering gaat door waar en wanneer ze wil.

President Donald Trumpkwam met een voorstel voor een mechanisme om de communicatie tussen Israël en Qatar te verbeteren. Dat klinkt aardig: een manier om “wederzijdse grieven” te bespreken. Netanyahu en de Qatarese premier zouden ermee hebben ingestemd.

Maar de vraag is: wat is dat mechanisme waard, zolang Israël vrolijk doorgaat met bombarderen, ook tijdens gijzelingsonderhandelingen? Excuses maken is goedkoop. Een belofte dat men het “in de toekomst niet meer doet” is hol, als de praktijk het tegendeel bewijst.

Deze aanval op Qatar is niet zomaar een incident. Het is een zoveelste bewijs dat Israël onder Netanyahu geen enkel respect toont voor internationale grenzen. Het land handelt steeds meer alsof het boven de wet staat.

Dat is gevaarlijk - niet alleen voor de regio, maar ook voor de wereld. Als een land dat kernwapens bezit, keer op keer internationale regels schendt en daarna met een simpel “sorry” wegkomt, dan wordt de internationale orde ondergraven.

Het Witte Huis meldt dat Netanyahu “spijt” betuigde voor de aanval die gericht was op Hamasleiders. Maar als je midden in gijzelingsonderhandelingen een bombardement uitvoert op het grondgebied van een land dat daar totaal niet bij betrokken is, dan is dat niet alleen een vergissing. Dat is roekeloosheid.

Spijt achteraf is dan niets meer dan diplomatiek toneel. Het lijkt puur bedoeld om de schade te beperken, niet om werkelijk verantwoordelijkheid te nemen.

Wat dit incident zo problematisch maakt, is dat het de essentie blootlegt van Netanyahu’s beleid: Israël erkent geen grenzen meer. Niet die van Gaza, niet die van Libanon, en nu zelfs niet die van Qatar. Elke “fout” wordt achteraf gladgestreken met excuses, terwijl de volgende aanval alweer in de pijplijn zit.

De wereld mag zich niet laten foppen door mooie woorden. Want zolang er geen echte consequenties volgen, blijft Israël onder Netanyahu een gevaarlijke factor die internationale afspraken aan zijn laars lapt.